Vandaag gaan we officieel één van de acht routes van het Scholtenpad wandelen (eigenlijk zijn het er tien, waarvan twee dagwandelingen). Vele kilometers rondom Aalten, Winterswijk en Bredevoort hebben wij al gelopen, dus zijn wij ook net zo vaak de geel/rode markeringen van het Scholtenpad tegengekomen. Het betreft vandaag een wandeling van Bredevoort naar Winterswijk en dat betekent twee auto's, BB's trekker aan het eind, Panda aan de start, fijn aan de rand van het centrum. Direct krijg ik de kans een mooi fotootje van de plaatselijk kerk op de markt te maken, maar daarvoor is Samsung duidelijk nog niet in the mood, vuls te vrog 😊. En ik snap wel waarom, want wat doe je zonder geheugen 😏? Helaas, zijn brein ligt nog thuis, in de multi-cardreader, dus moet de Apple het vandaag maar alleen doen. Deze tegenslag, zo vroeg in de ochtend, moeten we even verwerken, dus duiken we 20 meter na de start het terras op voor een lekkere cappuccino (zonder gebak, mag niet van BB 😕).
Rustig ontwaakt Winterswijk, de markt staat gereed voor z'n clientèle, de toeristen slenteren wat rond in zomerse outfits, families en vrienden treffen elkaar alhier voor een gezellige ochtend c.q. dag. Met de fijne temperatuur van 22℃ stappen wij onze route weer op en da's ook altijd nog wel een dingetje. Zo lopen we dus de juiste afslag al voorbij en nemen een veel leuker kruip-door-sluip-door-steegje en vervolgen de juiste weg de stad uit. Het mooie aan wandelen op bekend terrein is de herkenning, weten wat er komt, waar wat staat en wie wat wanneer deed of zei of juist niet. Zo verheugen we ons vooruit al op de leuke paadjes, weggetjes, horeca en watermolens die we gaan zien of misschien net niet. Da's de verrassing van deze dag. Wanneer we bij De Gulle Smid belandden is het, op één fietsende dame na, hier nog uitgestorven. De bootjes liggen vrolijk gekleurd in de Boven Slinge op de eerste recreanten te wachten. Wij lopen de brug over, langs de water- en oliemolen, en hebben een lekker tempo te pakken. Dat houden we er ook in, daar Brigitte met regelmaat te kennen geeft nog geen foto's te hoeven maken, want die heeft ze al van een eerder wandeling(en) 😊. Ik daarentegen knip weer aardig om me heen, (goed iets minder dan wel) want het seizoen is nu anders, dus de foto's ook.
Het gaat verder over kleine boerenweggetjes met hier en daar een leuk optrekje met dito uitzicht, maar met weinig leven om de deur. Het merendeel zal vakantie aan het vieren zijn elders in eigen land misschien en al die anderen uit dat "elders" rijdt hier gemotoriseerd ons voorbij, zodat wij met grote regelmaat in de berm belandden om later deze dag ongehavend Bredevoort te bereiken. Tenslotte wil ook ik nog ongeschonden op vakantie naar elders!
We verruilen de weg voor een bospad richting Watermolen Berenschot en gelijk weer herkenning. Zo ook het pad ernaartoe en daar spotten wij ook onze voorlopers, twee echtparen, bepakt en al en met boekje. Ons brein gaat dan gelijk aan het werk om uit te dokteren welke route zij lopen, maar daar komen we vast gauw genoeg achter 😁.
We verruilen de weg voor een bospad richting Watermolen Berenschot en gelijk weer herkenning. Zo ook het pad ernaartoe en daar spotten wij ook onze voorlopers, twee echtparen, bepakt en al en met boekje. Ons brein gaat dan gelijk aan het werk om uit te dokteren welke route zij lopen, maar daar komen we vast gauw genoeg achter 😁.
We steken de weg over naar Berenschot en daar is nog meer leven, fietsers genaamd. Grote met dunne bandjes, kleintjes met dikke banden en alles wat er tussenin zit. En onze voorlopers 😃. Wanneer we de Boven Slinge wederom gepasseerd zijn en blijkt dat onze benen net iets grotere stappen maken dan die van hen, voegen we allen samen tot gelijk-op-lopers. Een gesprek is zo begonnen, ieders route is elk nu duidelijk en voor de komende kilometers blijven we samen lopen en zo wandelen we allen de Bekendelle in. Een prachtig moerasbos met een smal pad dat al kronkelend het water van de Boven Slinge volgt. Veel herkenning weer voor BB en mij, alleen toen lagen er nog planken op het bruggetje en was het pad vrij van bomen en takken. Nu is het wel anders en moet er even stevig gekluund worden tot ons genoegen. Chapeau ook voor de oudere echtparen, ze hebben het toch mooi wel gedaan en ook zij lopen vandaag bijna 20 km!
We blijven het zandpad volgen, ik voeg me weer bij m'n eigen wandeldinnetje en zo worden wij weer vooroplopers en groeten vriendelijk de postbode, die vanuit z'n combo achteruit de post in de brievenbus deponeert. En wat een geluk, hij lacht en groet vriendelijk naar ons. Dat hebben we wel eens anders meegemaakt, maar die had toen ook een bromscooter, geen automobiel.
Wanneer wij de ene zandweg voor de andere verruilen en een bankje op ons pad komt, beslist BB dat we die nog even laten voor wat het is, en wanneer wij weer eenzaam en alleen lopen de volgende bank de onze wordt. Niet veel later scheidden de wegen van Scholten en Noaber en zwaaien wij elkaar uit. De volgende bank.... koffie met cake 😀!
Wanneer wij de ene zandweg voor de andere verruilen en een bankje op ons pad komt, beslist BB dat we die nog even laten voor wat het is, en wanneer wij weer eenzaam en alleen lopen de volgende bank de onze wordt. Niet veel later scheidden de wegen van Scholten en Noaber en zwaaien wij elkaar uit. De volgende bank.... koffie met cake 😀!
Het gaat verder over zandwegen, de Piet Mondriaan fietsroute, langs akkers, weides en grote Saksische boerderijen. De temperatuur is inmiddels gestegen tot 25℃, maar wel met aldoor een fijn windje en voldoende wolken. Brigitte loopt zelfs warm om af en toe eens een fotootje te maken van alles wat zoal groeit, bloeit en vrolijk gekleurd staat te wezen in de berm. Terwijl het zandpad zich voor ons uitstrekt weet ze ook bijna zeker dat we straks dat ene bankje tegenkomen, daar waar eens de eierschalen op de wind werden meegevoerd. Et voila, ze is net een wandelend stratenboek met grote harde schijf, want het bankje staat er nog steeds. Het enige kleine defect op haar schijf zijn linksen en rechtsen, want ze was ervan overtuigd dat we van de andere kant zouden komen aanlopen 😂.
De tractor met JanPlezierwagen laten we passeren, unsere Deutsche Fahrradfahrer mit Reifenpanne steken we met een vriendelijk woord een hart onder de riem en zo wandelen we het buitengebied van Winterswijk door. Niet veel later groetten we een markante heer op hoge leeftijd, keurig gekleed in twill broek met een colbert, dat hij misschien ooit gepast heeft toen hij nog vier maten groter was. Zelfs onder zijn stetson hoed kan hij goed verstoppertje spelen. Geweldig! 😀 Wat is de wereld toch kleurrijk, zelfs in beige en bruin gekleed. Het smalle pad wordt breder, de eerste piemelpaddestoel heeft bezoek van enkele oranje aaskevers die fijn staan te piemelen (bedankt Brigitte 😂) en wij belanden op de Henk Krosenbrinkroute. Voor ons geldt dat een infobord nooit voor niets geplaatst is, dus oefenen we ook regelmatig onze Nederlandse taal (nou..... 😄 wij vullen het aan met onze wandeltaal).
De tractor met JanPlezierwagen laten we passeren, unsere Deutsche Fahrradfahrer mit Reifenpanne steken we met een vriendelijk woord een hart onder de riem en zo wandelen we het buitengebied van Winterswijk door. Niet veel later groetten we een markante heer op hoge leeftijd, keurig gekleed in twill broek met een colbert, dat hij misschien ooit gepast heeft toen hij nog vier maten groter was. Zelfs onder zijn stetson hoed kan hij goed verstoppertje spelen. Geweldig! 😀 Wat is de wereld toch kleurrijk, zelfs in beige en bruin gekleed. Het smalle pad wordt breder, de eerste piemelpaddestoel heeft bezoek van enkele oranje aaskevers die fijn staan te piemelen (bedankt Brigitte 😂) en wij belanden op de Henk Krosenbrinkroute. Voor ons geldt dat een infobord nooit voor niets geplaatst is, dus oefenen we ook regelmatig onze Nederlandse taal (nou..... 😄 wij vullen het aan met onze wandeltaal).
Na de lunch, wederom een bekend bankje, gaat het verder over zand. Ditmaal errug mul zand, zand voor peuters in zandbakken, zand zoals in "dit is heel vermoeiend voor mijn voetjes", zand zoals vorige jaar mijn eerste ervaring met het Balloërveld! Tja soms moet je wat hé! Maar ik weet na dit komt asfalt, die boer, dat huis en later een afslag richting bos. De temperatuur is inmiddels iets verder gestegen en met 29℃ begint het zweet wel iets sneller te stromen, zeker wanneer we de bocht nemen en in de luwte lopen. Het bos van Havezathe 't Walfort is dan ook meer dan welkom om weer even iets af te koelen.
Voor de Keizerbeek, met daarnaast wederom de Boven Slinge, gaat het verder over het schouwpad richting Bredevoort. Nog wat laatste fotomomentjes, één met plaatsnaambord natuurlijk, een selfie op de brug waar wel water onderdoor stroomt (da's tegenwoordig ook een zeldzaamheid, water) en dan nog de nodige van de monumentale pandjes en objecten.
Met bijna 20 kilometer op de teller arriveren wij op het dorpsplein van het pittoreske dorpje Bredevoort. Mijn lichaam schreeuwt om ijs en wanneer terras Bertram het niet op de kaart heeft staan en wij besluiten de overige horeca af te struinen, draaien we om en staan we oog in oog met IJssalon de Heerlyckheid. Hoe mooi wil je het hebben 😍! Relaxed nemen we plaats op het plein, genietend van onze welverdiende ijsco.
Het was een mooie route, ook al liepen we grotendeels of geheel hetzelfde van ooit, maar dat vonden we van alle voorgaande routes die we hier gelopen hebben ook al. De verrassing zat 'm vandaag in het onverwachte en tegelijkertijd bekende van de plekken die we herkenden, die we wisten dat die zouden komen, linksom of rechtsom. Wie weet gaan we nog voor de overige routes van Scholten, maar dat bekijken we gewoon per keer, per week.
Volgende week maar weer Brigitte? 😎
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!