"Elk nadeel heb zijn voordeel", een citaat dat op mijn lijf is geschreven.
Vandaag maar eens vroeg beginnen dan ben ik voor de bui hopelijk thuis.
Iets over zevenen, ik parkeer Panda netjes achterwaarts bij de paardenkliniek aan de Hengeloseweg (N316) net voor Vorden. Het wordt niet als het startpunt genoemd van de Vijf Kastelen route, maar ik maak het tot de mijne (puur praktisch, dichtst bij huis). 't Is vroeg, weinig leven nog op de weg en bij de kliniek is alles nog in rustte.
Ik start GPSOdometer (doet 't altijd) 😀, de wandelapp (deed het al één dag) 😒 en kijk even goed op Guru hoeveel km het moet worden en welk pad ik nu in moet. Ik kies voor links om, dus direct de N316 oversteken, Hilverinkweg in en gaan. Terwijl ik loop klik ik de banden van mijn rugzak dicht, stop mijn Apple in m'n broekzak en wil mijn hand door de lus van mijn camera ..... camera ..... waar .... oeps .... 😲???
Tweehonderdeenenveertig meter terug 😐, pak ik de camera van het dak van mijn Panda en kies er nu voor de route dan ook maar rechtsom verder te lopen. De route is 19.9 km volgens de gpx, dus ik moest al 100 meter extra lopen. Gelukt! Dus, elk nadeel ...... 😎
Ik loop langs de kliniek, volg het brede grindpad en wordt al gauw welkom geheten op Landgoed Vorden. Bekend terrein (ach ja, waar niet inmiddels?) o.a. van het Pieterpad, maar ook van andere prachtige routes in en om Vorden. Vorig jaar toen ik hier liep was dit stuk pad afgesloten vanwege Mañana Mañana, maar nu grijp ik mijn kans en leg de voetstappen van de Vrouwen van het Pieterpad vast op de gevoelige SDcard. Het rondje gaat links om het kasteel richting het restaurant 't Kasteelhaantje. Helaas heeft de haan nog niet gekraaid 😏 dus geen koffie. Ik maak mijn brein nog even blij, op dit vroege uur, met de geschreven info die hier gratis en voor niets te lezen is en vertrek richting Wijngoed Kranenburg.
Vandaag maar eens vroeg beginnen dan ben ik voor de bui hopelijk thuis.
Iets over zevenen, ik parkeer Panda netjes achterwaarts bij de paardenkliniek aan de Hengeloseweg (N316) net voor Vorden. Het wordt niet als het startpunt genoemd van de Vijf Kastelen route, maar ik maak het tot de mijne (puur praktisch, dichtst bij huis). 't Is vroeg, weinig leven nog op de weg en bij de kliniek is alles nog in rustte.
Ik start GPSOdometer (doet 't altijd) 😀, de wandelapp (deed het al één dag) 😒 en kijk even goed op Guru hoeveel km het moet worden en welk pad ik nu in moet. Ik kies voor links om, dus direct de N316 oversteken, Hilverinkweg in en gaan. Terwijl ik loop klik ik de banden van mijn rugzak dicht, stop mijn Apple in m'n broekzak en wil mijn hand door de lus van mijn camera ..... camera ..... waar .... oeps .... 😲???
 |
| Heb ik wel nodig! |
Tweehonderdeenenveertig meter terug 😐, pak ik de camera van het dak van mijn Panda en kies er nu voor de route dan ook maar rechtsom verder te lopen. De route is 19.9 km volgens de gpx, dus ik moest al 100 meter extra lopen. Gelukt! Dus, elk nadeel ...... 😎
Ik loop langs de kliniek, volg het brede grindpad en wordt al gauw welkom geheten op Landgoed Vorden. Bekend terrein (ach ja, waar niet inmiddels?) o.a. van het Pieterpad, maar ook van andere prachtige routes in en om Vorden. Vorig jaar toen ik hier liep was dit stuk pad afgesloten vanwege Mañana Mañana, maar nu grijp ik mijn kans en leg de voetstappen van de Vrouwen van het Pieterpad vast op de gevoelige SDcard. Het rondje gaat links om het kasteel richting het restaurant 't Kasteelhaantje. Helaas heeft de haan nog niet gekraaid 😏 dus geen koffie. Ik maak mijn brein nog even blij, op dit vroege uur, met de geschreven info die hier gratis en voor niets te lezen is en vertrek richting Wijngoed Kranenburg.
Van hier gaat het naar Landgoed De Wientjesvoort. Verstopt achter een hoge haag is het niet mogelijk een echt mooie foto te maken, maar we altijd Google nog 😊. Het gaat rechtsaf, een stukje over het land van de heer en mevrouw des huizes. Wanneer ik het bos verlaat om aan andere zijde van de Wildenborchseweg mijn pad door Grote Veld te vervolgen, kijk ik even goed om me heen, blij verrast dat ik op dit punt de weg passeer die ik al 22 jaar rij als ik naar Twente ga.
Hier komt ook meer leven in de brouwerij. Een stevig dame (mijn eerste indruk de vrouw des huizes, de boerin herself) is in gesprek met een paar jongvolwassen in overall en met laarzen aan achter op de deel. Er lopen mensen materialen te versjouwen, er staan aanhangers in de berm, het vee 🐄 gaat aan het ontbijt, de taxibuschauffeuse wenst de mensen een fijne dag en beloofd ze later vanmiddag weer op te halen. Ik ben bij Urtica De Vijfsprong. Wat een prachtige plek om te wonen, werken en zorg te krijgen. Hier gaat mijn hart van glimlachen 💚😊!
Hier komt ook meer leven in de brouwerij. Een stevig dame (mijn eerste indruk de vrouw des huizes, de boerin herself) is in gesprek met een paar jongvolwassen in overall en met laarzen aan achter op de deel. Er lopen mensen materialen te versjouwen, er staan aanhangers in de berm, het vee 🐄 gaat aan het ontbijt, de taxibuschauffeuse wenst de mensen een fijne dag en beloofd ze later vanmiddag weer op te halen. Ik ben bij Urtica De Vijfsprong. Wat een prachtige plek om te wonen, werken en zorg te krijgen. Hier gaat mijn hart van glimlachen 💚😊!
Mijn route voegt zich weer bij het Pieterpad en Het Enzerinck is in zicht, dus ook mijn rustplek. Hiervoor loop ik door tot achter het prachtig statige landhuis naar grootvaders huisje. De picknickbank geeft uitzicht op de achterzijde van het huis, staat aan de zijde van een weide en aan de rand van het bos. Drie dames passeren verderop het huis en verdwijnen weer tussen de bomen. Ik installeer mezelf, gooi de apps in de rust, dek de tafel en het genieten van de rust kan beginnen, voor even. Een sportief uitziende mevrouw drukt met grote inspanning een oudere meneer voort in een rolstoel, met in hun kielzog een dame op leeftijd, enige ogenblikken later gevolgd door nog drie gepensioneerden. Vanaf het pad roept ze mij toe dat het gedaan is met mijn rust. Even later zitten we met z'n allen aan de picknickset aan de koffie. De sportieve mevrouw is de mooie-dag-begeleidster van het hele stel en gaat vaker met hen hier even wandelen en zitten. Het is me al gauw duidelijk dat niet iedereen van dit gezelschap meer precies in het heden leeft, maar hun verhalen waren een cadeautje voor mij.
Iets verderop ligt Buitenplaats Den Bramel. Hier nemen het Pieterpad en ik definitief afscheid en wandel ik door naar het omliggende park met bomen groot, groter, grootst. Helaas staan ze er niet allen even florissant bij, maar 't is best indrukwekkend.
Het zandpad wordt asfalt, B-weg wordt N319 en niet veel later loop ik Landgoed Hackfort op. Ik groet hier mede-wandelaars, jong, oud, met grote en kleine kids en/of genietend van een picknick op een bankje met de korte beentjes bengelend in de lucht. De koeien in de weide waar het pad door heen loopt, trekken zich weinig tot niets aan van mij en staan gezellig samen geschoold bij het hek waar de uitgang is. Eén enkel exemplaar, nr 9188, staat mij van links aandachtig te observeren met z'n grote donkere ogen, terwijl de overige familieleden ietwat heen en weer schuifelt, draait en zelfs voor mij gaan opstaan uit hun herkauw modus. Ik zie mijn kans schoon....
Wanneer ik parallel loop aan de weg, redelijk beschut en deels onder de overhangende takken van de bomen aan de Hackfortselaan, begint het te regenen. Mijn verstand wint en ik doe mijn kleine vriend z'n regenjas aan (gelukkig heeft ie ‘m altijd bij zich ☔) en ik houdt mijn plu bij de hand voor het geval ik straks in open terrein echt nat word.
Het zandpad wordt asfalt, B-weg wordt N319 en niet veel later loop ik Landgoed Hackfort op. Ik groet hier mede-wandelaars, jong, oud, met grote en kleine kids en/of genietend van een picknick op een bankje met de korte beentjes bengelend in de lucht. De koeien in de weide waar het pad door heen loopt, trekken zich weinig tot niets aan van mij en staan gezellig samen geschoold bij het hek waar de uitgang is. Eén enkel exemplaar, nr 9188, staat mij van links aandachtig te observeren met z'n grote donkere ogen, terwijl de overige familieleden ietwat heen en weer schuifelt, draait en zelfs voor mij gaan opstaan uit hun herkauw modus. Ik zie mijn kans schoon....
Wanneer ik parallel loop aan de weg, redelijk beschut en deels onder de overhangende takken van de bomen aan de Hackfortselaan, begint het te regenen. Mijn verstand wint en ik doe mijn kleine vriend z'n regenjas aan (gelukkig heeft ie ‘m altijd bij zich ☔) en ik houdt mijn plu bij de hand voor het geval ik straks in open terrein echt nat word.
Via de achterom-route kom ik bij het mooie Kasteel Hackfort. In de historische moestuin is het een gaan en komen van mensen en aan de geparkeerde fietsen te zien zit de rest op het terras bij het koetshuis of maakt een wandelingetje in het park. Zondag maar eens met mijn wederhelft bezoeken, lijkt mij de moeite waard.
Wanneer ik aan de voorzijde van het kasteel bij het hek beland, wordt mij de kans ontnomen om een mooie foto te maken daar een jonge familie het blijkbaar normaal vindt hun pc hoofdtrekker, met draaiende motor, hier te stallen en zelf rustig wat rond te neuzen. Wanneer de wasserette mevrouw bij het hek moet wezen met haar auto, rijdt meneer iets, goed anderhalve meter, achteruit, maar de parkeerplaats weet ie niet te vinden zo lijkt het 😏. Maar misschien interpreteerde ik de gehele situatie wel totaal verkeerd en wilden ze gewoon bij de familie Van Westerholt op de thee. Ik maak nog even een fotootje van de watermolen, keer me om en vervolg mijn pad in gedachten met het waarom ie daar stond.
Wanneer ik aan de voorzijde van het kasteel bij het hek beland, wordt mij de kans ontnomen om een mooie foto te maken daar een jonge familie het blijkbaar normaal vindt hun pc hoofdtrekker, met draaiende motor, hier te stallen en zelf rustig wat rond te neuzen. Wanneer de wasserette mevrouw bij het hek moet wezen met haar auto, rijdt meneer iets, goed anderhalve meter, achteruit, maar de parkeerplaats weet ie niet te vinden zo lijkt het 😏. Maar misschien interpreteerde ik de gehele situatie wel totaal verkeerd en wilden ze gewoon bij de familie Van Westerholt op de thee. Ik maak nog even een fotootje van de watermolen, keer me om en vervolg mijn pad in gedachten met het waarom ie daar stond.
 |
| Watermolen van Hackfort |
Een klinkerweggetje met hoge eiken volgt (bijna geen rups te bekennen, viel me al eerder op) en het zonnetje laat zich nu voorzichtig zien. Rechts in de weide, voor wat bomen en bosschages, staat iets wat ik niet helemaal helder krijg, zelfs niet nu ik een nieuwe bril heb. Het beweegt heel relaxed en ongestoord steeds iets opzij, naar voren..... Ik fotografeer het maar en eenmaal thuis hoop ik op een onthulling wanneer ik het inzoom. Twee echtpaar fietsers, die mij gelijktijdig passeren, praten heel opgewekt over de ooievaars die in de volgende weide staan te lunchen. Hoor ik mevrouw verbaasd zeggen: "Ooievaars?" Gelukkig stappen ze af om mevrouw de kans te geven alsnog even te kijken, voordat de ambulance gebeld moet worden voor een vallende fietser.
Ik vervolg mijn pad richting de Kattenpol. Hier is het mogelijk om het grootste roofdier van Nederland te spotten, maar daarvoor wordt opvallende kleding afgeraden. Helaas voor mij.
Wanneer ik om een hoekje hier de grond even moet besproeien rijst mij toch de grote vraag: "Durf jij je bekend te maken? Heb jij zoveel ballen en/of tieten? Jij, die overal zijn/haar papieren zakdoekjes laat slingeren? Heb je het hele pakje zakdoekjes kunnen dragen, maar een extra zakje was te zwaar?" 😤😤 Je zakdoekjes heb ik laten liggen, zo ook je bemesting 😣! Met verbijstering loop ik verder, zelfs ik voel schaamte omdat iemand zo met onze natuur durft om te gaan. Te erg ..... te triest .....
Wanneer ik om een hoekje hier de grond even moet besproeien rijst mij toch de grote vraag: "Durf jij je bekend te maken? Heb jij zoveel ballen en/of tieten? Jij, die overal zijn/haar papieren zakdoekjes laat slingeren? Heb je het hele pakje zakdoekjes kunnen dragen, maar een extra zakje was te zwaar?" 😤😤 Je zakdoekjes heb ik laten liggen, zo ook je bemesting 😣! Met verbijstering loop ik verder, zelfs ik voel schaamte omdat iemand zo met onze natuur durft om te gaan. Te erg ..... te triest .....
 |
| Geoorloofde mest! |
Mijn weg gaat verder richting Delden (alweer zo'n mooi Twents dorp in Gelderland 😀). Via dorpsweggetjes met mooie authentieke boerderijen, velden met maïs inmiddels hoger dan mijn eigen 1.72 mtr, gaat het richting de paardenkliniek en dus mijn eindpunt van vandaag en van deze #alternatievevierdaagse.
Na dik 20 km zet ik de GPSOdometer stop en al wil ik dat ook met de wandelapp wel doen, als die er niet de brui alweer had aangegeven na mijn rustpauze, toen was ie ineens weer pleitte. Zelfs het totaal in de app is een zooitje 😒.
Na dik 20 km zet ik de GPSOdometer stop en al wil ik dat ook met de wandelapp wel doen, als die er niet de brui alweer had aangegeven na mijn rustpauze, toen was ie ineens weer pleitte. Zelfs het totaal in de app is een zooitje 😒.
Het is mooi geweest, vier prachtige routes in mijn eigen Gelderland, 80+ km bij mijn jaartotaal geteld en maar één blaar gelopen. De pijntjes neem ik daarom wel voor lief. Nu zo lekker douchen en in de rust.
M'n kleine vriend gaat op de achterbank, mijn Apple in de houder aan de sap en de sleutel in het contact, Gas op die lollie en ...... oooohhhhh K... 😮 hekje, OEPS, kon 'm echt niet zien, laag bij de gronds hekje. Ik bekijk ff de schade, trek een splintertje uit Panda en tja..... ik baal ff, maar 't is geschied, ik verander er niks meer aan. Jolanda goes home!
M'n kleine vriend gaat op de achterbank, mijn Apple in de houder aan de sap en de sleutel in het contact, Gas op die lollie en ...... oooohhhhh K... 😮 hekje, OEPS, kon 'm echt niet zien, laag bij de gronds hekje. Ik bekijk ff de schade, trek een splintertje uit Panda en tja..... ik baal ff, maar 't is geschied, ik verander er niks meer aan. Jolanda goes home!
 |
| Duidelijk toch?! |
Open eens een link, ter info, voor de gezelligheid of gewoon omdat ik je nieuwsgierig heb gemaakt. Voor mij was het erg leuk om ze erbij te zoeken en zo nog meer te weet te komen van de plek waar ik was, soms heel verrassend, plus ... je wordt er nooit dommer van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!