2020-10-06 | Rijk van Nijmegen

Alleen maar voordelen

Met enige regelmaat kom ik op social media de N70 tegen. Of iemand zoekt een mooi traject om de kuiten te trainen, of iemand wil een pittig hardlooppad berennen, of men wil gewoon daar in de omgeving een mooie wandeling maken (kan natuurlijk ook hé), de N70 schijnt dit allemaal in zich te hebben. Mijn nieuwsgierigheid moet nu maar eens getemperd worden, dus zoek ik het internet af voor de juiste gpx route. Dan komen er nogal wat links voorbij, maar ik heb blijkbaar toch "De enige juiste!" te pakken, dat "zegt" tenminste de route wanneer ik 'm in mijn Guru heb ingevoerd, en wat ie ook zegt, 14.2 km, dus niet de 16 km die ik overal lees. En 2 km meer of minder, no problem inmiddels meer voor mij, maar dat geldt voor normaal, en mijn normaal is plat, vlak, heuveltje van 2, 3% misschien, dit belooft iets meer dan dat. De weersvoorspellingen zijn pedt met dt ☔☔, dus daaraan zal het niet liggen, maar we gaan het zien en meemaken.

Mijn eigen tempo

Na wat getwijfel (thats my middle name 🙈) parkeer ik in Beek-Ubbergen, naast een prachtig oud pand van wat eens de Gem. Electriciteitswerken Nijmegen was en schuin tegenover Hotel 't Spijker, mijn/het navigatieadres. En daar ga ik dan eerst maar even op bezoek, wel zo aardig toch, toilet en koffie gaan prima samen en tenslot van rekening heb ik al 900 meter gelopen en zie ook zo 1, 2, 3 geen mogelijkheid tot een beetje privé natuur-toilet. Dan ook maar gebak, ik moet straks toch wat te verbranden hebben 😊! Beter gaat het niet worden vandaag of wel........

Ik loop tegenovergesteld van wat de routebeschrijving schrijft (zie ik nu tijdens mijn schrijf- en zoekwerk), dus gaat het bij het Waterrad en het wasvrouwtje via een klein smal steegje, Kastanjedal, gelijk trapopwaarts. Dat was trap één..... en ik moet door tot vijfhonderd treden heb ik ergens gelezen 😦. 

Acht heuvels volgen, met prachtige vergezichten. Ik word getrakteerd op reusachtige oude kastanjebomen, zoals de zgn. Kabouterboom met een omtrek van 8.5 mtr, door het Hengstdal wat ooit het park van Kasteel Ubbergen was, een statige lindelaan uit 1910, een mooi vergezicht op het kleinste dorp van Nederland, Persingen, Heerlijkheid Beek, de Oude en de Nieuwe Holleweg, brongebied van de Elzenbeek met nog een heuse spoelput. 

Er volgt nog heel veel moois, bos, heuvels, mooie uit/doorkijkjes over polders en het rivierenlandschap, en nog meer traptreden die bestegen moeten worden. Gelukkig volgt daarna dan ook weer het dalen 😀 en wat meedaalt is het zweet vandaag. Daar had ik me ook al op voorbereid qua kleding, bijna geheel in merinowol. Het inpakmateriaal tegen de buien ligt en hangt op grijpafstand in en aan mijn kleine vriend, maar die komen pas na de theepauze aan hun trekken.

 

De route is bijna in z'n geheel prima te lopen op de markeringen, groene paaltjes met af en toe een naamplaatje N70. Een paar keer heb ik het paaltje gemist, of hij was afwezig of ik ben kippig (goed mogelijk 😌), maar lang leve de gpx en Guru en zo kom ik altijd weer goed op route. Prettige bijkomstigheid van het lopen zoals ik doe, ik weet wat komt (lees; straatnamen, plaatsnamen en b.v. horeca 😀), zo dus ook hoe ver nog naar de Duivelsberg. Hier ben ik reeds vaker de bult op gezweten en zo ook nu. Bij de Heksendans neem ik nog even wat geschiedenis tot mij en na foto 256 vertrek ik richting het pannenkoekenrestaurant met de toepasselijk naam, Duivelsberg. Onder het genot van cappuccino en poffertjes wacht ik hier ook de stortbui maar even af. 

Vandaag zijn er vele wandelroutes die mijn pad kruizen, o.a. Walk of Wisdom, het Pieterpad en het Grote Rivierenpad. Mijn groene paaltjes gaan naar de Motteburcht Mergelp en na de beklimming volgt weer een trap naar beneden. Ik neem nog even de afslag rechts richting de Kleine Motte en vanaf daar heb ik een pracht uitzicht. Zelfs nu nog, met toch wel enige bewolking. Vergeet deze afslag niet, 't is de moeite waard. Maar dat is deze hele route en omgeving!
Dit lijkt mij ook de plek om de Kei Tof steentje, die ik afgelopen zaterdag gevonden heb, achter te laten, zodat een volgende wandelaar 'm verder kan laten reizen. 

Assenkuul

Het blijft dalen, weer stijgen, weer een paar treden omhoog en omlaag. Menig traptrede is voor lange benen-mensen en is het voor mij soms uitkijken geblazen (en niet alleen op de trappen!). Na vallen komt misschien wel opstaan, maar ik ben vandaag zonder begeleiding op pad, dus voorsicht geboten! Ja in het Deutsch, want ooit was een stuk grondgebied hier van onze oosterburen zo valt hier te lezen. 
Af en toe maak ik een rondje om m'n as, zo ook nu in redelijk open veld, gelukkig maar, want anders had ik de regenboog nog gemist ook. Deze laat ik achter me en verdwijn weer het bos in. Verder ga ik langs het huisje waar mevrouw Schuster gewoond  heeft (lees het infobord aldaar) en nu het Landschapmusuem in is gevestigd. Het gaat links de bocht om, Smorenhoek. Een mooie vallei waar rustig aan 't hoger gaat met rechts achter de vlechtheggen grote akkers, Assenkuul. Op enige afstand van elkaar staan paaltjes met QR codes die mij van de nodige info voorzien. 

Nog wat laatste treden en ik wandel over een smal pad langs een weide met paard en pony's. Hier staat een historische wegwijzer Nederland-Duitsland, dat aangeeft dat ooit hier de landsgrens lag, die ligt nu 2 km verderop. Via de bewoonder wereld gaat het richting het eindpunt, Gem. Electriciteitswerken Nijmegen en verteld mijn GPSOdometer dat ik 14.5 km heb gelopen. De 16 km heb ik niet gered, maar dit was mooi zo, morgen ga ik het zeker weer opnieuw beleven, maar dan anders 😖. En dat is het meer dan waard! Rijk van Nijmegen, ik kom terug om de N70 nogmaals te lopen, dan de andere kant op!

Alle voordelen op een rijtje:

• Ik ben kletsnat geworden, maar niet van de regen. Op de momenten dat het uit de hemel kwam, was ik net op tijd met het inpakwerk en de stortbui kwam tijdens mijn heerlijke poffertjes-lunch-stop 😋. 
  
• De drukte op zo maar een doordeweekse dag viel reuze mee. Ja, er waren precies genoeg andere wandelmensen, maar gun die ook een leuke dag 😊!
• Wat de startpunten betreft, er zijn er vele, maar ik koos voor deze, omdat ik liever begin met klimmen, want dan hoef ik aan het einde van de tocht mijn kuiten niet meer zo aan te moedigen 😃. En onthoud, na klimmen, komt dalen!

Kortom, de N70 is een geweldig pad in een machtig, prachtig, mooi stukje Nederland. Het doet z'n naam hier echt eer aan, Rijk van Nijmegen. Ga 'm eens lopen!