.... in een kleine wereld
Ik heb ietwat de smaak te pakken om zo vroeg op pad te gaan dat ik de zon kan zien opkomen, zo ook vandaag. De weerapp van Apple zegt dat luie Everdina om 7:48 uur de dag komt begroetten, dus loop ik ruim op tijd de parkeerplaats af van Restaurant 't Centrum Reijmer te Babberich. Ik werp nog even een blik op het bord waarop dit klompenpad staat omschreven en heb het makkelijk vandaag, alleen maar lopen, genieten en op de groene klompenbordjes letten, simpel dus. Het is al licht en de dag is al begonnen en menigeen is samen met mij op dit belachelijk vroege tijdstip uit zijn of haar bed gevallen. Wel sympathiek natuurlijk, maar de reden waarvoor ik dit doe is nog lange niet wakker of ze blijft zich verstoppen achter de laaghangende bewolking die ik mist noem.
Ik begin de wandeling direct bij Huize Babberich of ook wel Halsaf genoemd (zie hier: mijn filmpje). Ik maak gelijk ook maar een videootje van hier, want dit is echt een leuk laantje naar een leuk huisje. Eenmaal voor de poort gaat het weer richting de doorgaande weg, jammer, maar dan mag je wel 150 mtr door het naast gelegen weiland met het officiële klompenpadenbord en aan het einde een echt over-het-hek-opstapje. Dat opstapje laat ik voor wat het is en neem de laatste meters gewoon over het grindpad. Gelukkig gaat het snel over de parallelweg en wanneer ik niet verder kan, tja spoorlijn, ga ik over het fietspad langs de camping verder.
Aan het (denk ik) laatste klompenpadbordje voor de grens hangt een mededeling dat er Covid-19 heerst, zo ook bij onze buren, en krijg ik het advies de verkorte route te lopen. Net nu de omgeving mooier begint te worden 😕! Snel lap ik deze raad aan mijn klomp en wandel niet veel later de grens over. Vanaf hier gaat het over een smal pad tussen weides en bomen door en nu pas zie ik dat ik de beeldentuin echt gemist heb. Tja, mist hé 😉. De herfstkleuren zijn prachtig en nu het zicht zo slecht is en de wereld zo klein, geeft zelfs dat weer mooie plaatjes. De gehele route aan Deutsche Seite gaat over bospaden, met bomen in diverse soorten, maten en kleuren en af en toe een fietser (wel 2) en een hondenbezitter (schon wieder zwei). Het waren dus heerlijk rustige, mistige kilometers aan deze zijde, helaas ook hier war die Sonne noch nicht wach.
Aan alles komt een end, zo ook aan Duitsland. Ik passeer weer hetzelfde punt waar ik eerder vanochtend was, loop langs de volgende camping, parallel aan de doorgaande weg en mag gelukkig over de het viaduct van de Betuwelijn verder langs het spoor richting de voetbalclub. Hier gaat het verder richting het dorp met een slingertje over de 's Herenhof, woonwijk achter de Sint Franciscuskerk. Het pad gaat over de Calvarieberg en daar op het bankje geniet ik nog even van de inhoud van mijn thermosfles en plaats ik mijn volgende wandelsteen berichtje op mijn blog. Wanneer ik besluit te vertrekken graai ik net naast mijn thermosfles en kruip ik het volgende ogenblik door de bosjes bergafwaarts 😐. Ik verlaat de berg weer via het eerder genoemde hof achter de kerk langs.
Tien km verder, panda staat nog daar waar ik 'm vanochtend heel vroeg heb geparkeerd, nu in het daglicht en omhult door iets minder mist. Helaas heb ik de luie Everdina niet zien opkomen, ze heeft het niet kunnen winnen van de bewolking, maar ik ben wel blij en goedgemutst dat ik zo lekker vroeg op pad ben gegaan. De route vond ik niet bijzonder, maar ook niet echt heel vervelend of saai. Het mooiste was wel aan de andere kant van de grens en natuurlijk rondom Halsaf. Daar valt denk ik wel meer winst te behalen voor de uitzetters van klompenpaden. Wel is de route erg goed aangegeven en heb ik niet één keer getwijfeld of ik goed liep. Resume: ik hoef 'm niet weer te lopen, want er zijn er vele die mooier zijn. Toch fijn dat ik 't wel gedaan heb en kan er weer één van de nog te wandelen-lijst afstrepen.
P.s. Ik heb wel een leuk filmpje gemaakt van Halsaf, die moet ik nog inkorten. Volgt zsm (als het me lukt 😃).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!