2020-11-28 | Wandelsporen

 

Weg hum

Vandaag enkele aanpassingen in/op/aan onze wandeldag: we spreken een half uur eerder af op het eindpunt, het is lange onderbroeken weer (voor mij), gaat de strohrum, warme eigengemaakte chocolademelk en slagroom mee en is de wereld klein vanwege de dichte mist hier in de Achterhoek en de Sallandse Heuvelrug. Wat niet wijzigt is de route die ik vorige week zaterdag na een ietwat onderdanige wandeling mocht uitkiezen en vandaag is het weer een AB-tje en wel de wandelsporen van Lochem naar Holten. Over het aantal te lopen kilometers zijn de meningen nogal verdeelt. Zo zegt de wandelzoekpagina 20 km, hun routebeschrijving 19.5 km, Guru (gpx) 18.5 km en hebben wij natuurlijk op BB's teller de 19 net niet aangetikt aan het einde deze dag. Maar ach, ons gaat 't om de lol, het genieten, de hoofden legen en heel veel gezelligheid, foto's, geklets, onzin...... en doorrrrrr!

 

Heel ingewikkeld wordt het dus vandaag niet, want grotendeels lopen we gelijk met het Pieterpad. Maar ja, juist wanneer iets simpel lijkt gaat 't mis en zo dus direct al wanneer we Landgoed Ampsen te ver betreden. Maar 't komt weer goed en even later bewandelen we de paden van het landgoed waar een bijzondere sfeer hangt door de combinatie van de prachtige herfstkleuren, de entourage en de nevel. We bereiken het stervormige park*, maar dat laten we voor wat het is en wandelen relaxed verder door het bos en snuiven de heerlijke geuren op. Er moet natuurlijk ook weer het één (één ??? 😆) en ander gefotografeerd worden, al gaat dat vandaag met de nodige ongemakken en gekraak. Brigitte draait en tolt nadien dan even sierlijk om haar as (ja, nog steeds en ze blijft rechtop) en ik strek me traag en krakend omhoog om zo überhaupt rechtop te komen. En zo gaan de lamme en de blinde verder naar Hoeve Coeverden en belandden we in Exel. Al jaren zie ik dit op de ANWB borden staan wanneer ik naar Twente rijd, eindelijk ben ik er, weer iets van de bucketlist afgestreept 😂. 

Stuw Schipbeek

Via kleine boerenweggetjes met mistige vergezichten over weilanden en schapen, laten we het super moderne Klein Verwolde links liggen en betreden we al snel het landgoed Verwolde. Nu wordt het ons, maar vooral Brigitte, weer makkelijk gemaakt (even lopen/liepen we daar waar geen Pieterpadter komt), en volgen we de wit/rode markeringen van het Pieterpad weer. Het huis zelf staat ietwat verscholen in de nevel mooi te wezen en wij laten het verder maar met rust in deze stille omgeving. Stil, nog wel of nu wel, want menig Pieterpadter is ons gepasseerd en zij gaan deze plek na ons nog bewonderen. Wij lopen door, op zoek naar een bankje voor onze koffiepauze. Zo als altijd als BB mee is heb ik daar niets over te zeggen, en wanneer ik een bankje beloof die blijkbaar gejat is, vliegt ze voor de zoveelste keer (!) het bos in om even wat stoom af te blazen. Of was het alleen vocht? Ik maak het snel weer goed, want zodra we het bos verlaten staat daar een nat en vochtig bankje aan de rand van wat bos, met rechts van ons het fijne achtergrondgeluid van de provinciale weg. Gelukkig kan ik BB blij maken met verse choco, slagroom, strohrum en chocoladetruffels 😋. Helemaal happy wordt ze ervan, van de strohrum, want dat blijkt het enige warme te zijn. De thermoskan is overleden en die blijft hier achter (ja, in de vuilnisbak).

Terwijl we daar zo zitten proberen we ons te oriënteren langs welke weg we eigenlijk zitten. Rechts razen de auto's, links een natuurgebied met waterplassen en veel groen, schuin achter ons een Rust punt...... héééé....... daar kocht ik mijn Pieterpadpoppetje vorig jaar! En zo zie je, elke route is weer zo anders in een andere richting en in een ander jaargetijde. Wij zijn dus nog lang niet uitgewandeld de komende jaren! 
Bij het rustpunt geniet BB even van een echt toilet, terwijl ik mijn achtste wandelsteen, muis, hier achterlaat en al lopend wat foto's bewerk en 't verhuisbericht van steen op mijn blog plaats. 
Via wat kleine weggetjes en paden bereiken we niet veel later de Schipbeek. BB zoekt weer even een plekje voor zichzelf terwijl ik de stekel in m'n sok probeer op te sporen. Als we beide weer verder kunnen jubelt BB mij toe "kijk!" al wijzend op een ijsvogel op een berkentak. Net wanneer ik mijn camera startklaar maak neemt ie de vleugels met zijn/haar wederhelft in het kielzog. Helaas, maar lang leve Pixabay.

Op de stuw maak ik nog even een rondje, schiet wat plaatjes en moet stevig doorstappen om Brigitte niet te ver uit te laten lopen. Hier gaat het over een hoger gelegen pad met prachtig grote statige bomen in mooie herfsttinten ........ ohhhhh nog een ijsvogel! Weer te laat met de camera...... maar gelukkig op tijd met de Apple en Guru, dus rechtsomkeer, we moeten de andere kant op! En weer volgen we de Pieterpad markeringen. Ons tempo is lekker en zo wordt er even later gepauzeerd op de picknickset waar ik 12 juni vorig jaar zat en een klein ventje het talud op zag fietsen. Toen was het een graad of 16-17 warmer en minder nat, nu moet de komo onze bipsjes tegen de natte derrière beschermen. 

Filmpje: https://youtu.be/Tx5_n3nmvkU

Eenmaal aan de andere zijde van de A1 wacht ons wat km's asfalt voor we de afslag nemen over het erf van de boerderie Menum op nr 3A. We groetten de boerendochter en nemen het zandpad tussen paarden, weides en akkerland door. De boerenzoon groet ons al net zo vriendelijk dan z'n zuster (aanname natuurlijk) en al gauw blijkt wie deze vriendelijke gen heeft overgedragen, vader boer! Gezellig, wie hebt proatvolk en nog wa éne die met 'n vrouw uut Hoaksbergen is e trouwt. Meneer is helemaal in z'n nopjes met ons, want wij nemen even de tijd om hem aan te horen. En één ding is duidelijk, voor wie zijn erf nog moet oversteken, klets ff met 'm, want van wandelaars die de bek nie lös trekt houdt ie niet.

 

Het gaat van karrespoor naar klinkerweg, van klinkers weer naar zand en om de hoek van de Adnorstee bewonderen we even hun voliere met de twee kraanvogels en de mooie kippen. En na zand komt een stukje asfalt en weer rechts een karrespoor op. Gewoon lekker de Pieterpadters groetten en grotendeels de markeringen volgen, 't is a simple. Tot de Sprengenweg, want daar gaan wij over rechts, maken een slinger en 150 mtr verderop vervoegen wij ons weer bij de PP-tjes. Die slinger is leuk, zeker als je het padje links niet voorbij loopt 😊, want die ligt echt verscholen in het groen. Gelukkig hebben we een achteruit en nu Brigittes humeur toch al tot een redelijk dieptepunt gedaald is, klimmen we hier ietwat hoger om de lol en de moed erin te houden. Terwijl BB met een blik op oneindig de berg over stuift valt mijn oog op een ieniemienie steentje van Happy Stones. Een lief klein vogeltje is nu mee gevlogen naar mijn huis en zal de volgende wandeling weer uitvliegen.

Einde in zicht, via een klein buitenaf weggetje langs akkers en huizen bereiken we Holten. Stukje centrum door en zie daar, na de drie broers/zusters van BB gaat 't  rechtsom naar het station en auto. Op naar Lochem!

Door de mist en de herfstkleuren gaf het soms een bijzondere sfeer aan bepaalde plekken. Die sfeer was bij Brigitte ook ruim aanwezig en werd met de kilometer sterker en vrolijker 😉. Zo heeft de lamme vandaag de blinde d'r hum iets opgevijzeld hopelijk en de blinde de lamme lekker laten bukken en kraken. Wat Brigitte's hum betreft, niets ernstigs, alleen heeeel ongemakkelijk, vervelend, lastig, en heeft iets met hormonen en leeftijd te maken. Resumé: het was weer een fijne dag in een stukje mooi Gelderland en Overijssel!
Onze tip voor zo'n dag: Niet klagen maar dragen en bidden om kracht 😀.

* Helaas heb ik niets op Google kunnen vinden wat dit park betreft. Voor wie hierover iets meer weet, stuur even een berichtje, want nu ben ik toch wel heel erg nieuwsgierig geworden.