2023-04-09 | Alleen maar goede zin

Traaaaaaggggg

Ietwat suf sta ik te kijken naar het hoopje wandelkleding op de logeer/strijk/kleding- en/of rommelkamer. Wat doen we aan vandaag? Tja..... Na zoveel wandelingen blijft dat toch telkens weer zo'n keuzemoment wat ik de ene keer lastiger vind dan de andere maal. Ik wil korte benen, wandelrok, korte armen...... Eerst Iphone eens raadplegen.... hmmmm... ook niet echt wat je zegt behulpzaam. Dan de neus maar weer ff uit het raam, de beste manier om de kleding te kiezen. Het wordt korte wollen armen¹⁾, lange winterbenen en de verdere standaard uitrusting van fietsvestje (lekker lange rug) en fleecevest dus. Hup, lap overal langs, eggs in de panne, thee in de pot en gaan! Want ja, ik moet wel 45 min rijden naar het startpunt, maar ik mag eerst nog ff socializen met onze buf die al naast mijn bolide bezig is om haar auto vorstvrij te maken. Eerst de kachel maar 's an.

De ochtend ontwaakt in lichte mist. Wanneer ik de wijk verlaat is mijn hoofd nog volop aan 't  up- en downloaden. Gelijk maar actie ondernemen en mijn wederhelft een gesproken whatsapp sturen met een taak 😊, da's dan maar gebeurt en afgevinkt. En nu weer op de snelste en juiste route zien te komen, want ik rijd zomaar een "rondje van de zaak" 🙈 naar iets of ergens waar ik helemaal niet naar toe wil/moet. Maar gelukkig hebben ze het stuur uitgevonden en gaat het ras weer richting de place too be, Markvelde here I come!
En zo heeft ieder nadeel z'n voordeel en staat het complete ontvangst comité, Brigitte dus, mij met draaiende camera al op te wachten om gelijk de eerste reprimande aan mij uit te delen. Als van ouds, wordt al een cliché 😁, de wandeldag kan beginnen, de toon is gezet.

https://www.youtube.com/watch?v=n2gHiz_9aaM 

We verlaten de P van de Woeste Wieven, een naam waar wij ons helemaal in herkennen, en de beslissing valt op rechtsom de draai en de loop vandaag te maken. Gelukkig, we beginnen met een schouwpad langs de Poelsbeek, dan hebben we dat maar vast gehad denken we in koor. Is nl zo niet favoriet bij ons. Het hobbelt, bobbelt en is unmeunig niet recht en dus slecht voor de enkels. Maar de mijne zitten lekker ingetaped, hopelijk houden MBB's²⁾ gewrichten het ook uit dit stukkie. Wij verlaten de Poelsbeek en betreden de Markveldse-es en Landgoed Elsman. En zo hoppen we van Twente de Achterhoek weer in vandaag. Later deze dag volgt de oversteek weer naar andere zijde, maar dat duurt nog wel even, 't is tenslotte een Trage tocht! Wanneer er een zitje opduikt op de meest toeristische plek langs zandwegen, bospaden en uitzicht op open veld, werpt MBB een blik op haar stappenteller...... en doorrrrrrr...... Traag in het kwadraat dus!

Niet getreurd, want het prachtige natuurgebied van het Needse Achterveld bevindt zich achter het hekje. Het duurt ff eer ook mijn grijze hersencel aan het werk gaat, maar ik herken één en ander van onze wandeling van weleer. Maar wat was hier ook alweer zo bijzonder ......... 🤔🤔🤔 Kijk het filmpje maar voor de oplossing. 
Wij trekken verder over de zandrug, door het bos, werpen nog een blik op het water/moeras of hoe men het ook moge noemen en struinen verder naar de Buursebeek. Het Biggetje houdt geen woord³⁾ door rechtdoor te lopen dus blijft er niets anders over dan...... het schouwpad te nemen. Zo'n tweeëneenhalve km immergerade aus, houdt het water aan BB's kant⁴⁾ en we komen er wel.... bij het bankje voor de koffiepauze.  
En dan in de rust. Eindelijk kan de paascake en de veldfles BB's rugzak verlaten om zich vervolgens in ons weer een weg te banen naar donkere, andere oorden. Eindelijk tijd voor een serieus en rustig gesprek, want dat komt er tijdens het wandelen nooit zo goed van 🤔. En wat en waarover? Hmmmmm.... foto kijken: "Zie BB, Camino vorig jaar, kijk rechts boven..... BB honger!"; leg ik uit bij een collagefoto (zie hieronder) van eerder deze week op FB. Bloedserieus leest ze; "Here we gooooooo", zonder enig blikken of blozen en zich van geen kwaad bewust. En dat wil mee naar de Camino 2024!⁵⁾ 

April 2022 - sweet memories

De plannen zijn weer gesmeed, de tassen weer gepakt, dus kom maar op met de volgende twee km schouwpad. Daar waar de Buursebeek vloeiend en ongezien overgaat in de Schipbeek zijn we zo met van alles en nog wat bezig dat we de voetgangersbrug totaal over de kop zien en dus maar de brug voor het gemotoriseerd verkeer nemen om de oversteek naar de andere zijde des beeks te nemen. Daar heet het ook "weg", geen schouwpad. Een pad van grind en een heus smal fietspad van asfalt/beton. Eén enkele jonge dame zonder knie'n in de bokse fietst kalm voorbij. Gelijk daarna dien ik de berm in te springen om het jonge ganzen/eendengezin vast te leggen dat aan de andere zijde van de beek aan de wandel is. Biggetje roept, moeder de gans vliegt 😊.
We laten nu ook de Schipbeek achter ons en gaan verder de boer op. Menig huisje wordt weer toegeëigend en geregeld door BB en wij (lees ikke en mijn 💙) krijgen het kleinste vertrek toebedeeld (op mijn verzoek het kleinste, al dat gepoets 🙈). 

Wij doen de naam van deze mooi wandeling alle eer aan en gaan er nog iets langer over doen wanneer we dik 2/3 van de te lopen km's erop hebben zitten (jaha.... nu moet je nog rekenen ook 😂). Mooi zitje aan de doorgaande Markveldseweg, in de bocht en maar hopen dat het goed gaat, want man man wat kunt ze hier jaagn. Voordeel, as er ook wat uut de bocht vleegt, wie zit veuran. Tot zover het Twents voor oude inwoners, door naar 't Holt (ietwat aftands, oud en onverzorgt gebeuren lijkt het ons, maar dit is niet de hoofdingang!) en verder door naar ons favoriete pad, wederom langs de Poelsbeek, het schouwpad! 🙈
Na tweeënhalve km hobbel de bobbel, klapperenkels en spoorzoeken eindelijk weer vaste grond onder de voetjes, lekker!
Onze bolides staan nog gezellig met z'n tweetjes op de hele Woeste Wieven parking in hun uppie. Waarschijnlijk denkt ieder ander dat ze net zo rumoerig zijn als hun bestuursters en laat ze daarom lekker links liggen en zoeken elders een plekkie. Of zijn ze toch allemaal in retraite bij de Woeste Wieven?

https://www.youtube.com/watch?v=RQopDYwxXxk

Het was weer een gezellig ouderwets wandel-nichtjes-dagje. De enkels nog heel, de butte nog zear. De taken waren goed verdeeld, de humor lag voor het oprapen, de beentjes zijn weer losgeschud en de maagjes gevuld. Deze blog is zo goed als af, nu alleen het filmpje nog. Daar alvast een kleine kanttekening bij: het beginshot is gemaakt met de koelkast van en door MBB, excuus dus voor de zwarte stukken beeld (altijd horizontaal filmen BB!) en dit maal zal ik het geluid ook minder vaak wegfaden of zachter zetten. Het geluid maakt dit keer vaak de film 😉!   

 

¹⁾ Cursus ons taalgebruik:
Korte armen en benen: lees korte mouwen, blote armen en korte broek/skort en blote benen dus. Dus wat zijn winterbenen? Juist, de lange winterwandelbroek 😀
²⁾ MBB? Nou BB kennen jullie al, da's de B van Brigitte met een B ervoor voor Bikkel, want die naam kwam haar toe na het Pieterpad in 2019. Vandaag heeft ze weer bewezen de M ook alle eer aan te doen, de M van Mopperdoos (toch collega's?) 😂.
³⁾ Het Biggetje is Brigitte, geen scheldnaam, is haar favoriete dier. En als je de context wilt weten van wat ze hier zei, tja... moet je toch de film kijken. 😊
⁴⁾ BB's kant = links. Mijn kant = rechts. Gaat wel eens mis, dan krijg ik woest onderuut 'n toet'n van d'r.
⁵⁾  Camino 2024. Waarschijnlijk de Primitivo, misschien een stuk van de Nord. Maar het lastigste dan wordt dat BB het water aan mijne zijde moet houden 🙈. 

2023-02-04 | Nooit genoeg....

 

Tijd, km's, foto's.....

En dan is het alweer zaterdag! En niet zomaar een zaterdag, want BB komt helemaal naar hier, naar mij (niet geheel zonder hele goede reden, maar daarover later meer), vanwaar we dadelijk samen vertrekken naar Oosterbeek om het Rosandepad te bewandelen. Na "Goedemorgen" loopt ze al voelend aan haar thermoskan naar het aanrecht met de boodschap dat ie nog warm is, maar dan van het hete water en niet van de koffie₁⁾. Daarvoor krijg ik nu opdracht om die te zetten! De dag is begonnen 😊.
We nuttigen een bakkie thee terwijl mijn koffiemachine de bonen maalt. Niet veel later gaat het richting het mooie Oosterbeek. Vandaag maar 13 km, niet te lange en ingewikkelde route, daar we een uur later dan normaal beginnen, simpelweg de bordjes volgen, voeten verzetten en genieten.

De route, volg de bordjes!

Ik liep reeds eerder dit aangeprezen klompenpad en niets is minder waar, het is een prachtige route. En als iets heel erg mooi is, zien wij dames overal leuke fotootjes in, wordt er om de anderhalve meter gestopt, schiet mijn cloud vol met videootjes terwijl ik alle kanten op wordt gedirigeerd door de jongste in ons gezelschap 😁. Conclusie: dit gaat heeeeel lang duren!
Park Hartenstein, ons beginpunt, is al mooi met het statige 18e-eeuwse landhuis waar nu het Airborne Museum zich huisvest. Door naar Landgoed De Hemelse Berg. We heuvelen de berg op naar de gedenkzuil op het hoogste punt van deze Berg. En na stijgen (er wordt wat afgepuft 😂).... precies, dalen.... door naar de sprengen, cascades en het bijzondere grothuisje. Het gaat mijne zijde op (voor ieder ander is dat rechts) wanneer we de Tuin de Lage Oorsprong naderen. We stijgen rustig en kalmpjes door, zoekend naar de klompenpadbordjes die ons de weg wijzen. Vandaag zijn het de bruinachtige bordjes/stickers die voorzien zijn van een ieniemienie zwart pijltje die ons de juiste kant op dient te dirigeren. Maar dat blijkt toch lastiger dan gedacht 🙈. Wanneer we de fundering van waar eens het landhuis heeft gestaan achter ons laten (na een leuk fotomomentje wat een minder goede foto heeft opgeleverd 😏) en terug lopen naar waar we vandaan kwamen, raken wij letterlijk van het zgn. padje, de kluts kwijt en dwalen even stuurloos terug naar daar waar we vandaan kwamen en starten we poging twee "lees de bordjes". Maar echt onbegrijpelijk en niet te bevatten, het blijkt hogere wiskunde voor ons en zo passen wij zelf de route maar aan door een kleine omleiding te nemen via de Van Borsselenweg. 

 

We komen aan de onderkant te staan van de heuvel met de oude fundering. We zijn weer op het "rechte pad" oftewel de goede weg, want er staat weer het bruinachtige klompenpadbordje. En laat ik die nou net al hebben zien staan toen ik de foto van BB wilde maken terwijl zij op de fundering moest gaan zitten van mij, maar in plaats daarvan stoïcijns de trap afliep. Oké, geen wiskunde meer voor mij vandaag 😊, maar simpel Follow the leader BB! 
Slingerend gaat het door de bossen, langs sprengen, stroompjes en waterplassen. De vogels in alle soorten en maten fluitend en kloppend met ons mee. En dan weer halt, krokussen 😮!!!! Die moeten natuurlijk ook vastgelegd worden op de gevoelige plaat. Tja, je zult maar nooit meer en weer een krokus zien 😊. Maar dit keer niet zomaar op de foto, nee op de foto zoals Sydney heeft bedacht. En als ik het zelf niet bedenk het te doen, word ik er wel voor gecontracteerd, ingehuurd, opgedragen, geordonneerd of te wel, krijg ik het vriendelijke verzoek die foto zo en zo te maken, vanuit die en die hoek over links of over rechts. En ja, na enige pogingen zijn er zelfs nog enkele niet echt mislukt ook. 

Voorjaar á la Sydney

We verlaten het bos en z'n pad en verruilen 't voor het kerkpad met uitzicht over de Rosandepolder met in de verte de Nederrijn. Aan het einde wacht één van de oudste kerken van Nederland op ons. Luie Everdina heeft zich inmiddels voorzichtig bij ons gevoegd en wanneer wij ons rondje om de kerk maken en een leeg bankje spotten in het volle licht springt de koffiethermoskan in BB's kleine vriend bijna een gat in de zak omdat ie er ff uit mag. Maar helaas, BB is streng, we zijn dan al anderhalf uur onderweg, maar hebben de 5 km nog niet eens aangetikt 🙈, dus door! Het volgende bankje weet ik te staan, dat gaat 'm worden, echt! Maar daarvoor moeten we eerst nog de gesloten camping doorkruizen en de nodige pratsj bedwingen. Gelukkig heeft BB vandaan haar spiksplinter nieuwe lage Hanwags aan....... waterdicht, en inmiddels een kilo zwaarder door alle drek, blub en modder. We schreiden en glijden voort en houden koffie- cq luchpauze aan het Grindgat, in de 🌞. 

Buikjes weer blij, thermoskan gelukkig, wij weer in de beens en verder. Wij gaan links, naar daar waar ooit eens heel lang geleden een heus kasteel heeft gestaan. Van dit kasteel Rosande is niets meer over dan alleen nog de restanten van de grachten die in het naastgelegen weiland te zien zijn. Of kijk op Google Earth, zie je het veel beter en houdt je droge schone schoenen. 
We naderen het volgende paaltje met diverse wandelroutebordjes waaronder het klompenpadbordje met het ieniemienie zwarte pijltje. Even consternatie, even zie ik, de brildraagster 😎 nb., het pijltje geheel de andere kant op wijzen dan we werkelijk moeten. Dit foutje wordt me gelijk vergeven bij de aanblik van drie beesten met grote bulten die natuurlijk weer vastgelegd moeten worden. En door, verder de drek in, glibberend onder het viaduct door waar ik nog even Sydney momentje heb terwijl ik me staande probeer te houden. 

Huis Mariëndaal

We belandden op Landgoed Mariëndaal. Een open stuk natuur ligt voor ons met in de verte een hoog flatgebouw en een enkel huis. Voor BB een raadsel wie nou precies daar zo'n hoog gebouw plaats 🤔🤔🤔. We gaan het zien, misschien heeft er iemand nog meer in de grond geplant? En ja hoor, een compleet dorp zelfs, Oosterbeek genaamd 😁.
We klimmen iets en lopen langs de wijnranken richting de Slijpbeek. Weer water, beekjes, vijver en een heus watervalletje. De kindjes en honden rennen, spelen en genieten van deze mooie plek en het fijne buiten-zijn-weer. 
Voordat we het treintunneltje passeren hupt BB op bij het lezen van het bordje Theeschenkerij, maar helaas we moeten niet afslaan, dus geen thee uit de schenkerij. Straks gewoon uit m'n thermoskan dan maar.
Vanuit dit mooie bos lopen we de Groene Bedstee in. Het groenste monument, maar dan wel wanneer de blaadjes weer aan de 150 jaar oude dunne beuken zitten. Nu is er genoeg om doorheen te kijken. Prachtige plek. Na dit romantische stukje wandelen gaan de kuitspieren en zweetklieren weer aan het werk, bergopwaarts naar de Loobergen. Maar eenmaal boven wacht BB al op de bank aan de Stenen Tafel en is het even goed rusten en genieten van mijn thermosbakkie thee.

                                 https://www.youtube.com/watch?v=DfMd46TUG0g

Het gaat verder door het Geldersch Landschap en wel door Landgoed Boschveld en Lichtenbeek. Statige lanen, hoge bomen en begraafplaatsen. Nu we er toch zijn nemen we ook een kijkje op Airborne Begraafplaats. Indrukwekkend!
Vanaf hier gaat de route weer de bewoonde wereld in. We raken zelfs onze kluts weer kwijt, en dat bijna aan het einde van de wandelroute, bij het zien van een lantarenpaal met aan iedere zijde meerdere klompenpadbordjes. Gelukkig hebben we de klompenpadenapp nog! Het slingert nog wat door Oosterbeek. Een niet erg interessant stuk door Dennenkamp leidt ons net iets voor vieren 🙈 terug bij mijn geduldige rode Twingo. De tijd vliegt toch altijd om als het gezellig is hé 😂. 
Een half uurtje later delegeer ik BB haar fijne nieuwe besmeurde wandelschoenen bij de voordeur achter te laten en dat doet ze onder protest. Tja, alles voor een goed vers gezet kopje cappuccino en een heerlijk vers gebakje van de warme bakker! 😍

Het plaatje van de dag!

₁⁾ Onze taakverdeling is duidelijk: BB zorgt voor de koffie en lekkers, ik voor de thee bij de lunch.

2023-01-07 | Het zit in de genen

Familie?

Samen met Brigitte liep ik het oude jaar uit op 11 december met de Kasteelwandeling Diepenheim. Samen zetten wij dan ook de eerste nieuwjaarsstappen met een wandeling van A naar B van Hengelo naar Ruurlo of van Ruurlo naar Hengelo (van H naar R of v.v.), wat zij wil. Qua te wandelende km's maakt 't niks uit, de auto parkeren en terugvinden kan lastiger worden 😉. 

Goed, BB kiest, 9:00 uur Ruurlo! Oftewel niettegenstaande, BB snapt 't! En ja hoor, gelijktijdig draaien wij de P van het station aldaar op en mijn rode bolide houdt vandaag de wacht hier en mag treintjes kijken. BB chauffeurt ons naar het mooie buitengebied van Hengelo Gelderland! Voor mij is het hier bekend terrein, maar ook Centrum Hengelo heb ik lang niet doorkruist, dus het eerste extra rondje kerk is voor mij 😀. Snel weer verder, op zoek naar een P.  

 

Ons startpunt is Autobedrijf Wassink geworden, maar voor jullie openbaar vervoer mensen, links van daar is de bushalte die je weer naar Vorden brengt (en dan verder per trein naar Ruurlo (maar da's niks voor mij 🙈)).
Wij stappen richting het centrum van Hengelo, daar waar de kerk hoog boven alles uittorent. Ik schiet m'n eerste videoshotjes en gelijk is het duidelijk dat het maken van de film van vandaag wat extra tijd gaat vergen de komende dagen. Het één en ander dient nl dusdanig bewerkt te worden....  qua geluid...... want niet alles is voor ieders oren geschikt en mopperdoos is ook mee.........
De les wordt mij weer gelezen, de toon weer gezet en lachend rollen we Hengelo door. We verruilen de verharde weg voor zandpad van Landgoed Het Regelink. Enkele heren laat hun viervoeter uit en raakt met elkander an de proat. Voor ons een momentje van stilte en zachtjes doen (heeeel lastig), want we willen de familie ree 🦌🦌🦌 niet afschrikken en toch enigszins nog christelijk vastleggen op de gevoelig Iphone.  

We nemen afscheid van Hengelo en begroeten het mooie coulisselandschap van Varssel. Een enkele voetstap staat hier reeds van mij, ook van heel lang geleden toen ik hier naar de Off the Road en wegraces kwam kijken. Nu gaat het een stukkie trager, met de benenwagen op zoek naar de juiste koffieplek. En daarvoor heb ik natuurlijk BB bij me. Zij spot alles. Echt, de kleinste oranje zwammetjes verstopt tussen takken en bladeren. Maar ook de bankjes ontkomen niet aan haar blik. Wanneer er één over rechts beschut en uit de wind geparkeerd staat en ze haar km-teller checkt of het geoorloofd is te gaan zitten, verzint zij met wat ze waarneemt gelijk een verhaal waarbij ik betrokken wordt en kan plaatsnemen naast de bloempot, (nog) zonder geranium. Eenmaal dichterbij blijkt het toch een ietwat minder goede keuze sofa dan gedacht en sloffen we verder richting 't Zelle. Een stevig groen metalen bank wacht op ons en zet ons fijn in de koude frisse wind met koffie en gevulde koek. Wanneer de innelijke mens weer gewarmd, gevuld en bevredigd is, trekt ik m'n vingerloze handschoenen aan en zet m'n muts op. Brrr.... ja zelfs ik kan het soms koud hebben. Maar niet voor lang! 

Van wandelen gaan we ook rare dingen zeggen, denken en doen. Want passeren wij een plaatsnaambord, dan moet er een selfie gemaakt worden. Gekte natuurlijk, want beide willen we nooit op een foto, omdat we onszelf niet mooi genoeg erop vinden staan, ons haar nooit goed zit, teveel buik, kin of anderszins rollen te zien zijn....om over onze akela outfit nog maar te zwijgen. Maar toch doen we 't telkens weer 🙈. Wat we ook altijd doen, en vaak zelfs op hetzelfde moment, een aanwijzing geven van een pad, route, straat, gebouw, en zoals vandaag 't Zelle, refererend naar eerdere wandelingen. We zien iets en hop...... we weten precies waar, wanneer, hoe etc etc etc. Zo ook dat we dus eerder hier van links kwamen, toen stukje over het golfbaanterrein stapten en natuurlijk ik die het Pieterpad liep enkele jaren gelee. Bij het passeren van het clubgebouw van de golfers golft er een heerlijke odeur van eten ons reukorgaan in. Dan is er maar één opmerking op z'n plaats en roepen we in koor; Camino: "Brigitte eten?" 😂😂😂. 

Van rechts naar verder rechts de berm in schrijd BB voort. Echt ongelofelijk wat zij van de wereld om zich heen mee krijgt en ziet. Bekijk 't maar in de film die hopelijk z.s.m. volgt 🙈. "Het" moet dan vastgelegd worden op d'r mobiele koelkast en dat gaat niet geheel geruisloos of in stilte. Soms krijg ik zelfs een reprimande waarom ik "het" nog niet heb gefotografeerd 😦. Met het nodige gemopper bekijkt ze dan blij en verheugd het resultaat 😊. We kunnen weer verder 🥾🥾.
Nog zo'n rare tic van ons is verhuizen. Hoeveel mooie optrekjes zijn we al niet gepasseerd tijdens onze wandelingen? Brigitte eigent zich vandaag ook weer de grote boerderij uit 1916 toe. Deze is verbonden door een soort aanbouw-gang met de oude schuur eraan. Die krijg ik toebedeeld en de gang wordt ons gezamenlijk trefpunt met een zitje. Veelal is er nog wel een bijgebouwtje of één, twee...... waar onze moeders dan hun onderkomen krijgen. Wat een fideel gebaar BB! Niet veel later verruilen wij de Gemeente Bronckhorst voor Berkelland en treffen we de Veengoot en de Van Heeckerenbeek. 

Van Heeckerenbeek

Bij het zien van al dat water reageert onze blaas vrij meteen en een ieder zoekt een plekje (zonder plastuit, zonder zakdoekjes, zonder afval). En zoals wel vaker, BB duikt diep het bos in. Ik, wat luier aangelegd, houdt het bij schouwpad langs water nummer 2 (waarom omlopen?). Nog voor ik kan doorspoelen, maar nog sta te hannesen om m'n wollen hemd goed in m'n wollen tanga te verstoppen (ja, al wel m'n wandelbroek omhoog) komt aan de overzijde van de beek een niet onooglijke meneer met een zwarte labrador onze kant op. Hij vraagt waar naartoe, ik antwoord Hengelo 🤔🤔. Maar meneer is uitgeslapen en grapt Overijssel 🙈. Wij zetten voort, op naar...🤔🤔
Inmiddels heeft luie Everdina zich bij ons  aangesloten en wordt het er alleen nog maar vrolijker op! De boomkruipers, vinkjes en koolmeesjes in optocht met ons mee. En dan, een mooie met alg bevuilde wegwijzer in de vorm van een arm met hand. BB springt spontaan de bocht om, want de uitsmijter die ze zich eerder toebedacht heeft als we de eindstreep over zouden zijn, wordt spontaan ingeruild voor..... Helaas, we gaan geen 500 mtr links, maar maar 50 mtr en omlopen doen we nooit! Helaas BB, ff geduld nog. Food is coming...... later.
 

 

Het gaat verder over stevige zandpaden van de Boswachterij Ruurlo. We bereiken een open stuk met heide dat ondanks dat het niet bloeit toch een prachtig plaatje geeft met de blauwe lucht en de eenzame naaldboom, Windmolenveld. Helaas de achtergrondmuziek is een minpuntje. Maar dan is er wel weer een bult. Grafheuvel? Galgenbult? Geen idee, het blijft een raadsel, tot op dit moment¹⁾. BB herkent het als eerder geweest, mijn brein laat me even in de steek. Maar mag ook, ik ben blond en al wat ouder en van wandelen loop je je hoofd leeg 😊. We groeten Dirk de houten kabouter en ik raak totaal de kluts kwijt wanneer ik mijn beste vriend Guru raadpleeg met de vraag welk van de 6 paden we nu in/op moeten. Ik ben zelfs zo van het figuurlijke padje dat ik denk dat we totaal verkeerd gelopen zijn en richting Hengelo gaan 🙈. Gelukkig is BB één en al sen en de rust zelve en helpt mij in no time uit mijn put. Ohhhhh dat wandelen is echt niet goed voor mijn brein 😕🙈😂. Eenmaal weer bij mijn eigen positieven gevoegd, en doorrrrrr ..... en ik weet nu de weg. Tevens ga ik BB heel blij maken en mijn eigen buikje ook, want natuurlijk komen wij daar uit waar de eerdere arm ons al naar toe wees. 

De Heikamp. Eén al en reuring binnen, terwijl we vanaf buiten niet helemaal overtuigd waren of het überhaupt wel geopend was. We zoeken een plekje en bestuderen de kaart. Ik puzzel nog even de letters op de menukaart aan elkaar en met behulp van BB kom zelfs ik tot de oplossing. Brigitte gaat voor de eieren, ik voor de stoet uit het zonnige Italië met natuurlijk cappuccino's. Die volgt al spoedig. Geserveerd in kopjes zonder oortjes met een extra klein kopje met koekjes, suikerstaafjes en natuurlijk de theelepeltjes. Super cappuccino met een heerlijk dikke schuimlaag die niet van inzakken weet. Dat wordt dus lepelen. Alleen waar is dat theelepeltje vraag BB zich af terwijl ze haar koekje nuttigt 🙈. Tja....... Duidelijk, beide zijn we blond, familie en daarom zo'n goed team, we vullen elkaar zo lekker aan 😂😂😂. 

Nog even toiletteren, afrekenen en gelijk de autosleutel in' tuk stopp'n en vooral de rits goed sluiten. Dan heb ik 'm maar vast bij de hand, is al wel eens anders geweest nl.
We slingeren de benenwagens weer aan en trekken nog even een rustig sprintje door het laatste stukje bos waar blijkbaar half Ruurlo wordt uitgelaten. Station Ruurlo in zicht, eindpunt en de rode bolide behaald en gevonden. Ik rijdt BB naar Hengelo, zonder extra rondje om de kerk deze keer. En zo gaat weer ieder eigens weegs. 

Het was een mooie route door het mooie coulisselandschap wat De Achterhoek rijk is. Zeker één voor herhaling vatbaar, dan in het voorjaar denk ik! Maar eerst eens zweten en piekeren hoe ik deze dag een beetje geordend in m'n blog en m'n filmpje krijg. Voor nu moeten jullie het nog even doen met bovenstaande trailer.

Maar daar is ie dan, de film!

https://www.youtube.com/watch?v=z5iJsXfxIHY

Leuk dat je mijn blog weer gelezen hebt. Laat eens een reactie achter, ik lees nl. ook graag.

Klik ook eens op een link (gekleurde woorden) voor een verrassend weetje, info, toeristische tips, muziek of andere gekkigheid.

¹⁾ Ter info: wij lezen ons nooit in in een wandelroute. Wij laten ons altijd verrassen en gaan lekker met onze fantasie op de loop. Als we het nou wel hadden gelezen, had ik geweten dat hier ooit eens een molen op had gestaan, maar was de dag dan zoveel leuker geweest?

2022-12-04 | Midwinterhoornssss

Ik en heeeel veel... andere(n), keuzes...

Gisteravond alles klaargezet en gelegd voor mijn wandeling van vandaag, Midwinterhoornwandeling Beltrum. Afstanden: 5 - 10 of 15 km. Starten vanaf 08:30 uur dwingt mij om er dan ook te zijn. Waarom? Geen idee, omdat ik ietwat raar ben, graag vooraan loop, niet teveel volk leuk vind......? Zal de leeftijd wel zijn! Ik houdt het daar maar op, bevalt mij het beste.
Soepel vloeiend glij ik mijn bed gelijk uit wanneer mijn Iphone van zich laat horen om 07:00 uur. Na de tandenborstel en waslap sta ik mijn klaargelegde wandeloutfit te inspecteren. Ff met m'n neus uit het raam, adem in...... 't Is en blijft een frisse dag en zelfs nu is het nog geen 0.5℃ boven nul, brrrrrr dus..., fleece, lange benen en mouwen.... winterwandelbroek..... keuzes, keuzes, keuzes 🙈. Ik ga voor warm! Wanneer ik mijn fijne Schöffel winterbroek dichtrits breekt het trekketje van de rits af. Ach jammer dan, ik heb 'm toch al aan en dicht. Ik zoek dadelijk wel een paperclip om rits verder van dienst te kunnen zijn vandaag. Even de handige rommella in de keuken doorspitten...... (tja, wie kent en heeft die niet). Hmmm genoeg pruttel, geen paperclip en helemaal naar zolder lopen....... echt niet! Ik ga straks al 10..... 15..... 🤔 (😏 keuzes!). Terwijl ik de zooi weer op z'n eigen plek terug leg (slaat nergens op, 't was een rommel en na de zoektocht nog dezelfde ook, maar mensen, nooit iets verplaatsen, want dan wordt 't pas zoeken!), vraag ik mezelf ff: "Wat als je straks daar naar het toilet moet? Gaat die rits dan wel dicht of open wanneer ik echt hoge nood heb?" Goeie vraag Jo en dat op zondag 07:30 uur. Je snapt 'm al, ik heb m'n zomerwandelbroek uit de net gewassen wasmand getrokken, ritsje dicht, wel zo prettig!

Wanneer ik aankom rijden denk ik gelijk aan mijn lieftallige ex echtgenoot, hier liepen wij vorige jaar (nee, eerder... 12-9-2020) samen de route. Toen moesten we online inschrijven i.v.m. covid en stonden buiten allemaal zitjes. Nu parkeer ik op aanwijzing van de man met de oranje hesje achter het pand in de weide in één der lange rijen bolides. Het aantal auto's groeit kalmpjes aan en menigeen start dus gelijk met mij. Binnen in de warme "schuur" zitten de midwinterhoornblaosers zich nog even op te warmen. Ik betaal m'n aanwezigheid, ga ontspannen toiletteren en vertrek achter de andere wandelaars aan rechtsom het bospad op. Eenvoudig vandaag, volg de bordjes en anders de overige wandelaars! Ergens volgt straks het keuzepunt qua aantal km's en ik ben er nog steeds niet uit met mezelf. De ene helft zegt 10, lekker vroeg thuis, de andere helft bekritiseert de eerste helft en noemt d'r zelfs watje 🙈. En dat wil weer een camino lopen 🙈.

Dacht ik vanochtend thuis op 't laatste moment nog om mijn oortjes mee te nemen en lekker te podcasten onderweg (blijkt voor mij de beste tijd om het ook echt af te kunnen luisteren), heb ik er nu spijt van dat ik die 13 traptreden niet opgegaan ben en het nu zonder moet doen. Goed, wat dan te doen met m'n tijd? Vele wandelaars zijn in duo, trio of kolonnes en hoe fijn is het dan die te bewonderen. Ik wordt al snel ingehaald door twee doorgewinterde wandeldames in heerlijk schurend softshell met heuptas en in een tempo .... 😱.  Ik probeer ze maar niet eens bij te houden, dit zijn getrainde wandelvierdaagses. Vlak achter hen volgen de rood/roze dames die vriendelijk groetend vrolijk voorbij stappen in een mij beter passend aantal km/uur. Goed, voor even..... laat gaan Jo, 't is geen wedstrijd. Wel blijven deze laatste twee ladies een mooi punt om de hele route (voor de pauze) om op te focussen en blijven ze in mijn gezichtsveld. Dus zoooo langzaam loop ik nou ook weer niet. In ieder geval te rap voor mijn voorgangers, meneer Geel en mevrouw wandelbroek. 
Dan volgt het keuze moment. Uitstellen is geen optie meer. Zonder overleg met mijzelf sla ik linksaf en wandel de 15 km route zo laat het bordje mij weten. Zo ook de solo meneer voor mij die blijkbaar bang is vocht te kort te komen vandaag. Hij heeft twee waterflessen in de zijvakken van zijn rugzak.... brrrr..... te frisjes voor mij. Meneer is goed uitgerust en fervent wandelaar lijkt mij bij het zien van zijn profiel wanneer ik hem passeer en groet. Hij kan zelfs in het donker lopen, want heeft net zo'n muts als BB 😁.

De route gaat veel over B-weggetjes, best drukke voor een vrije zondag, kerke- en schouwpaden met af en toe een weiland. Hier en daar staan de bloasers op hun hoorns te poesten om er geluid mee voort te brengen en waaien er muzieknoten mee over de gehele route. Na 8 km blijkt het eerste rondje er al op te zitten en staat de koffie, chocolademelk en glühwein warm in de "schuur" om genuttigd te worden. Het is druk binnen. Met m'n beker in de hand zoek ik een plekje buiten in de frisse lucht om ook mijn ontbijtje nog even weg te werken. Helaas staan de twee picknicksets redelijk ver weg en kies ik voor de ouderwetse plaatstalen afvalbak gelijk naast de deur van de "schuur". Zo blijf ik ook nog in beweging, want menigeen moet hier van z'n koffiebeker af. Voordat ik het koud ga krijgen zet ik m'n muts weer op (mijn haren zijn kletsnat van het zweten, hoezo koud?) en om de "schuur" gaat het linksaf verder over de verharde boerenweg. Nu loopt 't in optocht van en naar het Noasman. Auto's komen aanrijden om ergens nog een parkeerplekje te kunnen vinden in de berm. De man met 't oranje hesje is er maar druk mee. Wij wandelaars manoeuvreren ons tussen de rijdende en geparkeerde auto's en de stroom aankomende, nog te beginnende, wandelaars door. Gelukt, splitsing bereikt en zo ook weer het keuze moment qua km's. Dit keer geen discussie, ik ben de 15 gestart dus die maak ik vol ook.

 

Nog meer kerkepaden en geen onbekende ook. Even spit mijn grijze hersencel in mijn brein op zoek naar de route van toen. Het was met BB, een heel er vochtig dag, dus alleen (want bij miezer en regen komen we (vrijwel) nooit iemand tegen), nu ben ik alles behalve alleen. Voor mij heb ik nieuwe sprinters, de blauwe mensen. Aardig temppootje, maar binnen gezichtsveld nog steeds. Wat achter mij loopt stapt mij voorbij en wanneer mijn blik hen kruist valt mij een rood/roze puntje op vanuit mijn ooghoek. Deze dames wandelen nu achter mij (behoorlijk eindje) en belachelijk maar waar, een heel klein beetje hoop ik niet dat ze mij weer gaan inhalen. Ik betrap me erop soms net mijn hoofd iets verder te draaien en rekken, zoekende naar mijn favoriete kleur roze (en rood). Eén duootje passeert mij nog in hoog tempo, maar verder houdt ik de meute nu achter me. Op naar 't Noasman! En na bijna 15 km komt ie in zicht en is het uitkijken voor de auto's die weer huiswaarts keren met de wandelaars die een kortere route hebben gewandeld, mij gepasseerd zijn of toch net iets eerder van start zijn gegaan.

't Is niet moeilijk om mijn rode bolide terug te vinden in het grote weiland, want menigeen heeft de aftocht al geblazen. Ik drink mijn koude flesje water leeg en bel mijn oudste zoon Cas om te zeggen dat ik 'm over een half uurtje kom ophalen. 

Dan gaat onze zondag gezellig verder bij mij thuis met het versieren van de kerstboom met de nodige kleffe kersthits van Sky Radio schalmend uit de Iphone om nog iets meer in de stemming te komen. Moe maar voldaan en enigszins trots op mezelf ga ik vanavond vroeg naar m'n mandje, want ik heb me teveel laten beïnvloeden door al die andere stappers, al heeft dat mijn gemiddelde km/uur behoorlijk opgekrikt vandaag. Morgen een bijtrek-dag plannen 😊.

Kom volgende week terug en lees hoe BB en mij de winterwandeling Diepenheim is vergaan.

2022-11-26 | Gaat lang duren

Heel eenvoudig... van A naar B 🤔  

Ik ben weer boven Jan... of beter gezegd Mien (ben wel een meisje hé! Ik heb ouderwets een goeie vette griep gehad met alles erop en eraan) en raar maar waar, zelfs Brigitte heeft vandaag een dagje vrij, dus wij trekken onze fijnste kleren en schoenen uit de kast en wandelen de door BB voorgestelde lijnwandeling van wel 13 km van Laren naar Lochem of Lochem naar Laren... wat jij wilt...... AB-tje¹⁾ noemen wij zoiets. En dat blijkt nog niet zo eenvoudig, maar dat begrijp ik pas wanneer we de eerste stappen al gezet hebben. De afspraak (dit deel regel ik altijd maar, is beter 🙈²⁾): 9:00 op startplek Lochem. Terwijl ik Vorden inrijdt (dan moet ik nog verder naar....) ontvang ik een app van BB dat ze daar al is en mij wel oppikt op de startplek in Laren. Prima, of ik nou rechts of links ga na Ruighenrode (Wildenborchseweg), mijn Renault stuurt me de bocht wel om. En zo pik ik BB op in het bruisende centrum van Laren (Gld, anders is het wel heel ver wandelen) en startten we op de P van Station Lochem. Bekend terrein voor ons, zo ook de eerste km's naar Kasteel Ampsen.

Een prachtig begin van de wandeling in een nog kleine mistige wereld door het 685ha grote natuurgebied, incl. het mooie Sterrebos. Statige hoge bomen in alle kleuren die de herfst in zijn assortiment heeft, het prachtige kasteel ingesloten door nevel, brengt ons ertoe met regelmaat dit alles vast te leggen op de gevoelige Samsung of Iphone. En dan nu ook nog eens met de handige tips die ik hopelijk goed onthouden heb van Sidney. En anders neemt BB met alle liefde de regie over en luister ik gedwee naar alle tips en trics om in opdracht de plaat van het jaar te schieten. Neem daar nog eens alles wat paddenstoel heet bij en je begrijpt het al, wij hangen met zekere regelmaat ondersteboven. Het euforische gejoel en gevoel van BB wil ik dan ook weer niet verpestten wanneer ze weer iets oranjes ziet vanuit haar ooghoek. En we zitten al op het km-gemiddelde van slak in het kwadraat.... we kruipen rustig voort...... En dat beloofd wat goeds, want regelmatig zien wij het bordje "De Mölle" op één of andere boom vastgenageld. BB checkt nog even de beschrijving op de webpagina van Mooi Achterhoek van deze route, jaha echt, "na 5.5 km in Exel!" ☕🍰🍰☕ 😍😍
Dus door..... en dat gaat op mijn aanwijzingen naar mijn kant, jouw kant³⁾ of rechtdoor en heel soms gaat ook dat mis, dan is het rechtsomkeer! Hoe moeilijk kan het zijn 🙈? De vele paadjes zijn nogal ondergesneeuwd door de vallende bladeren en dat maakt het af en toe lastig de juiste afslag te vinden of kijk ik gewoon te laat op onze vriend Guru, praten we teveel...... 🤔?

 

Met wat meer stappen dan de bedoeling slingeren we nog even om een grote weide heen, verder over een breed schouwpad, om zo in het altijd pittoreske Exel te belandden. En daar is horeca!!!!  Jaha..... wij gaan het doen met een kleurig assortiment herfstbladeren uitgestald op een ronde koude metalen picknickset aan de rand van het bos en het fiets/wandelpad. De Mölle is recent, 31-12-2019 🙈, overgegaan in oriëntaalse handen en die ontwaken niet voor het middaguur. Maar het drukt onze pret niet, wij maken altijd ons eigen feestje. BB heeft en geeft licht, koffie en hele grote speculazen van bakkerij Nollen, behalve een komo⁴⁾, die is ze nog steeds vergeten. Ja, dat wordt een frisse natte derriere BB.... 
Terwijl de cafeïne ons weer pit geeft slakken we verder richting Landgoed Kranengoor en Huis Verwolde. Kalm an, want de paddenstoelen groeien ook hier gewoon door en ook al spreken we samen af niet meer voor elk exemplaar te bukken of zelfs de sloot over te steken 🙈, die afspraak ging mijn kant in en jouw kant uit 🙉. 

Hoewel het super slow gaat, moet toch m'n schoap⁵⁾ eraan te pas komen en nemen we even plaats op wat omgezaagde stukken boom. Ik verwen mijn rechte hak en tevens BB met een vers geperst glaasje sinaasappelsap. Volgende X gaan we voor de warme choc met ... BB! 
Vandaag doen we 't met "Oh kom er eens kijken.....", "Bonnebonnebonne" en meer van dit soort levensliederen dat bij dit specifieke jaargetijde horen. Wanneer de sjoeke sjoeke komt aanrijden om het vrolijke stel weer in te laden trekken wij voort.... op naar ..... H O R E C A! Ik geef BB de simpele opdracht de Pieterpadbordjes (rood-wit LAW) te volgen, want die leiden ons naar Laren centrum. De laatste km's stappen we weg en wordt het één van ons duidelijk wat nou ook alweer precies een AB-tjes is en inhoudt. Verder maak ik er geen woorden aan vuil, laat ik het erop houden dat iemand het licht heeft gezien 😆😂😃😄. 

https://www.youtube.com/watch?v=CPcY2MO8uQ0

Een gezellig knus etablissement staat recht voor ons, dus wat doe je dan? Precies, doorlopen, naar binnen 😊. De stoet nemen we weer mee naar huis, hier gaan we aan de menukaart. Gelijk bij binnenkomst heb ik al proatvolk dat naar elkaar fluistert dat wij het klompenpad misschien wel gelopen hebben. En zo eindigen we deze wandeldag heel eenvoudig in alle rust en met een goed gevulde maag. 

Op naar 11 december, dan lopen we weer eens in optocht achter heel veel mensen aan. Maar dat gaat sowieso heel leuk worden, want wij weten daar de leukste kroeg met het lekkerste gebak te vinden 😁😍. Nu de parkeerplaats nog!

¹⁾ AB-tje: Van de ene plaats naar de andere wandelen. Dat betekend dus wat denken, want ook de auto's moeten op A & B komen te staan, anders wordt het wel heel veel lopen.

²⁾) Ieder van ons heeft zo haar eigen goede kwaliteiten en die zijn bij een ieder van ons bekend en duidelijk.

³⁾  Mijn = rechts Jouw = links: de beste manier om BB de juiste kant op te krijgen.
⁴⁾ Komo gebruiken wij altijd als zitzak. En nee, ik heb d'r niet zo laten zitten en heb mijn plastic tasje wel uitgeleend hoor.
⁵⁾ Wandelwol is om drukplekken/blaren e.d. te voorkomen/verzachten. En al vind ik het niet heilig, zere voeten zijn ook zo niet fijn! Dus proppen met dat schoap!