2019-11-09 | Marskramerpadderen | Dag 1 etappe 14

Als dat maar goed gaat

Etappe 14 en 15 van het Marskramerpad staat voor de deur. Samen met mijn wandelnichtje BB ga ik er een heerlijk wandelweekend van maken. Het is vrijdag, de treinvouchers zijn gekocht via één of andere veilingssite en het printje ligt klaar. 's Middags nog even naar de Hema voor handschoenen met touchscreenvingers (mijn vorige vingerloze-tot-wanten-om-te-toverende-wanten van Xenos liggen ergens op een veel eerder gelopen Marskramerpad nog uit te rusten) en een bezoekje aan het Kruidvat voor wat mini's. Albert verkoop nog een gastvrouwencadeautje (nee, 't is geen Tupperwareparty, dames van een zekere leeftijd 😁) voor mijn schone zus die ons dit weekend vervoert en onderdak verleent. Ik vraag BB via app nog even, voordat het misgaat, of ik de code van de ticket kan scannen voor een geel NS paaltje (of welke kleur dan ook) en daarop antwoord ze bevestigend. Mijn grote vriend staat al in de startblokken, dus alleen nog de treinvoucher in het plastic voor het geval die nat wordt. Dan valt mijn oog op de tekstregel: "ga naar de website...... om uw tickets te....." Okayyyyyy..........
Ik moet dus nog iets doen voordat dit stukje papier wat vouchers heet mij naar Amersfoort kan brengen. Dan komt het toch weer goed van pas dat ik heb leren lezen en klokkijken en ben ik dus nog op tijd met het uitprinten van de treintickets! Ik neem ook direct maar het zekere voor het onzekere en download ze in de NS app. Nee sorry, treinen is zo niet mijn sterkste kant. Noem me maar een doos 😏.

 

Zaterdag, om 6:15 uur zou mijn IPhone mij “roepen”, maar ik ben al ruim voor de wekker wakker en sta maar op ook. Treinreisstress 😮🙃. Mijn grote vriend moet herpakt worden, ik heb me weer eens bedacht wat de inhoud betreft. 

Ver voordat mijn trein komt sta ik op het station. ‘t Is een vochtige ochtend, één en al grijze lucht. Ach als mijn humeur maar goed is 🙃.

Ik strijk mijn iPhone-treinkaartjes-scan-code nog langs een scanpaaltje maar er gebeurt niks, geen piep of blieb. Nadat de trein het station alhier verlaat komt direct mevrouw de conducteur langs, ik zoek mijn iPhone-treinkaartje in m’n NS app (heel simpel, gewoon op alle linkjes klikken en dan vind zelfs ik het), alles oké! 

So far so good, maar hier kan ook niets fout gaan verder, deze boemel stopt altijd in Arnhem. Maar dan.....

Tig keer check ik op welk perron ik aankom en vanwaar ik moet vertrekken. Op de één of ander manier kan ik eenvoudigweg deze info niet opslaan, ben net een vergiet, zeg ik: Treinreisstress! Bij de volgende trein staan drie NS meneren gezellig te kletsen en ik vraag of dit de juiste trein is. Hoezo onzeker? Weer goed 😊! Heb vertrouwen Jo, heb vertrouwen 😊. 

In Ede-Wageningen moet ik wel even zoeken naar het juiste perron. Dus: "vragen Jo, niks mis mee." 😊 Gelukkig tref ik het, deze vriendelijk meneer reist ook wel eens één keer per jaar per trein, maar komt duidelijk uit deze stad en weet mij te vertellen dat ik onderdoor moet met de trap. Weer gelukt, ik zit goed. Amersfoort komt in zicht. Tenzij de mevrouw achter mij mij verkeerd heeft voorgelicht, maar dan zwaait er wat 😮🙃.

Alle treinreisstress is voor niets geweest. Het is me gelukt en ik wacht nu nog even op Brigitte.

Na aankomst moeten we eerst aan de cappuccino met ...... en een sanitair bezoek aan..... Rond 10 uur gaan we vrolijk en goedgemutst van start. Linea recta rechtdoor om op route te komen. We slaan de eerste 2.5 km over, die hebben we de laatste keer er al bijgewandeld. Al snel lopen we parallel langs het spoor, achter de Amersfoortse Dierentuin langs. Niks moeilijks aan, maar ons lukt het om een markering te missen (schrik van de dino die rechts van ons opdook of de schietoefening links op de Bernardkazerne?), maar lang leve Guru, we zitten zo weer op route. 

 

Soest is bereikt, leuke zomerchalets uitgekozen en we belanden in een prachtig naaldbos met even verderop een huge zandbak, Soesterduinen. Inmiddels hebben we al regelmatig over links, rechts en op z'n kop gehangen voor de foto van de maand en zijn toe aan de thermoskan. De twee wandeldames die ons al een tijdje achterop liepen vervolgen hun pad terwijl wij gezellig veel hondenvriendjes op bezoek krijgen die hopen dat wij iets met hen willen delen. Het is een druk bezochte plek hier, veelal met viervoeters en hoe fijn wil je het dan hebben als je zit te niksen, heerlijk beppen, eten en mensen kijken. Wat is wandelen toch leuk 😊. 

Wij vervolgen via het zand de weg naar nog meer zand, soms echt zoekend naar de markeringspaaltjes en samen met Guru komen zelfs wij weer op verharde paden. Van de ene boom naar de andere in alle soorten, maten en kleuren. En wanneer luie Evedina zich ook steeds vaker laat zien, worden de plaatjes alleen maar mooier en wij nog zonniger 😎. 

 

Al deze voetstappen leiden ons naar een bankje langs het spoor en daar wordt het voor mij tijd om even aandacht te besteden aan mijn rechtervoet. BB haar pedicure afspraak ligt in de toekomst, dus gaat ook zij even uit de sok. Gelukkig hebben we het schoap met (lees: het schaap mee, dank BB) en scheren we even een stukkie wol om onze voetjes te vertroetelen. Geen idee of dit gaat werken, maar op internet is geloof ik iedere fervente wandelaar inmiddels idolaat van de wandelwol. De lapjes wol zitten al in mijn sok wanneer BB nog prutsende is om haar grote teen in een sliertje wol te verpakken. Valt natuurlijk ook niet mee met teensokken. Wij weer in de sokken en schoenen, schoap weer in de tas en doorrrrr.....
Vele paddenstoelen en boscomplex Hees verder lokt ons de lunch en vinden wij een mooie rottende boomstam al liggend langs een akkerland met als uitzicht de mooie kleuren van de herfst. Voorzichtigheid is geboden, er steekt een puntige tak uit en de houtworm en welk ander kruipend miniscuul ongedierte dan ook, heeft zich al aardig aan dit houtwerk te goed gedaan, waardoor de stevigheid wat te wensen overlaat. Dus ga lekker zitten wippen Brigitte! Met wat vang- en grijpwerk lukt het ons om redelijkerwijs enigszins netjes onze lunch naar binnen te werken.

Het Willem Arntszbos volgt. Geheel onbekend voor ons wie deze man was, maar ook via Guru/gpx is er informatie over het gebied waar je loopt te vinden, zo lees ik me ook even in over deze plek. Indrukwekkend. Mogen jullie zelf doen via de link(s).
Zeer interessant, de irrigatiegoten in dit bos. Nederland en water, slim volkje. 

 

We gaan de N234 oversteken, Soestdijkseweg. We lopen achter een prachtig mooi groot huis langs zo weer het volgende kleurrijke bos in. Hier hangen wij natuurlijk weer hoog, laag en zelfs zo laag, dat we er maar bij zijn gaan liggen. Dat was de wens van Brigitte om de foto van de dag te kunnen maken 😀. Heerlijk, zo'n zacht nat mosdek 😏. Gelukkig, kinderhand.....
Hier begint ook voor ons het raadsel van deze dag: "Hoe komt een enkele wandelschoen, een Lowa nog wel, hoog hangend in een boom?" Hmmmmmm wij waren al snel tot de conclusie gekomen dat die niet van enkele bekenden van ons kan zijn, dat hadden wij dan ongetwijfeld vernomen. Maar hoe kan je één wandelschoen verliezen? Wij breken er even ons brein over, niet te lang, want we zijn zo weer in andere sferen, de schoonheid der natuur, het Ridderoordsche Bos.

Al om ons heen kijkend verwachten we ieder moment een koene ridder voorbij te zien galopperen. We zien veel, zelfs paddenstoelen aan steeltjes hoog aan een boom groeien, maar Floris en het witte paard blijven uit. Helaas...... dan maar doorrrrr......
De laatste kilometers zijn we ook aan het overwegen wanneer het het juiste tijdstip is om onze "taxi" te informeren om ons op te komen halen. We blijven overwegen en besluiten pas te appen als we aan de cappuccino zitten bij de Mauritshoeve, ons eindadres. 
Om daar te komen moeten we komende vanuit het bos nog een stuk over enkele B-wegen, beetje oppassen dus! Maar de plaatselijke automobilist is volgens mij hier de voetgangers wel gewend, want inmiddels loopt er al aardig wat her en der, voor en achter en tegemoet. 
Eindpunt! Het was een mooie herfstdag in dito tinten. Ook Utrecht is mooi! Maar dat hadden we niet anders verwacht, want elke etappe tot nu toe was prachtig en toch zo anders. Zo ook de bossen. 
Nu maar even wachten op onze gastvrouw en dan gaan we een fijn avondje gezelligheid tegemoet 😊. So far so good.

En dat avondje gezelligheid is er geweest. Inclusief lekker eten en drinken, want "we hebben het". 😀💓
Lieve, lieve schone zus Gerdien, bedankt 💋

Dit was nog maar onze eerste weekend-Marskramer-wandeldag. Dit verslag is met liefde geschreven 💙😀, alleen maar met een glimlach op m'n gezicht, want met elke letter die ik typ loop ik de route in gedachten opnieuw. Aan de hand van de foto's, Google maps, Guru en welke andere sites of apps dan ook die mij kunnen helpen, probeer ik altijd de route in de juiste volgorde te verwoorden en de juiste foto's in de juiste volgorde te plaatsen. Zoveel als ik typ, net iets minder (nou, best aardig wat minder) wijzig ik soms ook weer, kortom, ik doe vele uren over bovenstaande lap tekst. Zeker als je je bedenkt dat ik met één hand (links terwijl ik rechtshandig ben) niet blind moet typen.
Dan moeten er nog foto's bij. Allemaal van de camera en Iphone eerst naar de pc, dan allemaal bekeken, bewerkt en gesorteerd. In het collages maken gaat nog meer tijd zitten, want die gaan per mail naar mijn Iphone en vandaar opslaan en in een app samenvoegen tot een samenhangend geheel. Af en toe wil ik ook een video toevoegen, maar Blogger is sinds kort in staking en weigert dienst te doen, dus weer wijzigen.
Nee, dan ben ik nog niet klaar, want ik ben gek op links, mag gekkigheid en spot zijn of gewoon educatief, cultureel of iets aardigs. En het zijn al gauw zo'n 45 tot 50 websites die ik dus ook gekeken en/of gelezen heb.
Daarna lees ik tig maal het voorbeeld, lees nogmaals en wijzig weer iets, kan een punt, hoofdletter of witregel zijn. 
Kortom, je zult begrijpen het verslag van dag 2 van dit geweldige weekend volgt morgen.

Plaats dus gerust eens een reactie via Blogger. Ik lees nl. ook graag.

Fijne avond.