2020-01-25 | Twents rondje

Hoaksebergs veen

Brigitte heeft natuurlijk weer een feestje vanavond, dus wij hebben enkel tijd voor een klein rondje vandaag. Ik kom d'r wel tegemoet natuurlijk en reis af naar haar woonplaats om daar de Trage Tocht Haaksbergerveen te bewandelen. Zij heeft dan wel geregeld dat we bij haar moeder, mijn tante, later vandaag lekker gaan lunchen. Zo was ik vanochtend dus snel klaar met inpakken, hoefde alleen maar een thermoskan echte zelfgemaakte chocolademelk mee te nemen. Ja, deze keer heb ik en melk en cacao en slagroom in huis! Zie, drie x is scheepsrecht 😃. 

  

De start is vanaf de parkeerplaats aan de Peppedijk en daar lopen we zo het veen in. Afwisselend drassig hoogveen, weidse heidevelden afgewisseld door bosjes en graslanden met mooie vergezichten en heel veel stilte. Vandaag lopen we trouwens voor de verandering eens niet met gpx (deze route was helaas niet te openen), maar via de WandelZapp app. Werkt bijna perfect, alleen erg jammer dat wanneer je even je foon ergens anders voor gebruikt je steeds de route opnieuw moet opzoeken. Maar ook dat went 😊.

Oranje dag

Vandaag is het trouwens ook geel/oranje rare paddenstoelendag lijkt het wel. Kleverige koraalzwammetjes, oranje druppelzwammetjes en gele trilzwammetjes kruizen regelmatig ons pad. Wij maken nog even een slinger naar jouw kant (= Brigitte taal: lees rechts) om door de openingen van het vogeldoorkijkscherm te loeren. We zien veel wit liggen, of te wel: papieren zakdoekjes 😖, maar geen bruine kiekendief, gierzwaluw of welke eend dan ook te bekennen. Dus doorrrrr...... Op zoek naar de volgende ANWB paddenstoel. Die komt gewoon op ons pad natuurlijk, maar paal Z65 is nog steeds spoorloos (kan echt aan ons liggen hoor). Maar nummer 68 en 69 waren vriendelijk genoeg ons de weg te wijzen. En zo belandden wij na de kruising met de Broekdijk op een koud vochtig metalen bankje met uitzicht op het boerenland. De cacao is lekker warm, de slagroom lekker koud en de kanjers lekker hard door de kou. Wat is het toch lekker picknicken met nul graden ⛄! En wat doe je tijdens het niksen, juist, Portugees oefenen 😂. Voor ons en alle Portugezen echt beter wanneer ze Engels kunnen spreken, want anders gaat het daar straks heel lang duren 😊. Ik snap waarom ik ooit in de cijfers ben gaan werken.

  

Wanneer we opbreken zie ik dat mijn rechter-nep-kunst-duimnagel z'n plek heeft verlaten, maar gelukkig was ie niet ver weg. Even tijd voor een kleine spoedreparatie (hoezo ijdel?). Zo fijn een echte wandelbroek, lekker veel zakken, dus ruimte voor de nep-nagel-lijm. En zo is dit probleem ook weer opgelost en kunnen we weer verder. BB is hierna ook even de klust kwijt, want zeg ik nog: "rechtdoor de onverharde weg in" wil zij rustig meebuigen met de bocht naar "haar kant". Even extra check, nu ook met Guru, en we vervolgen het pad daar waar ik ons naar toe dirigeer. Gelukkig maar, want anders hadden we de vijf cadeautjes die voor ons overstaken zomaar moeten missen. 

Bron: Spirit1955

We genieten nog na van dit tafereel en hopen op nog meer, als we maar stilletjes doorlopen. Maar ja, moet je ook wel afslaan waar het moet. Inmiddels klopt de beschrijving niet meer met het pad dat wij bewandelen, dus rechtsomkeer! En zo gaan we op zoek naar het houten huis aan de rechterhand en betreden we kort daarna het Kommiezenpad en vervolgen deze zeker 2 kilometer. Hier wandelen we door een mooi bosgebied met aan onze linker zijde de Duitse grens. Herkenbaar aan de grenspalen en natuurlijk een Duits info- en verkeersbord. Treffen we aan Hollandsche zijde ook nog eens een deksel van een toiletbril aan, buigen wij ons over dit raadsel, maar deze blijft onopgelost en dus spoelen wij maar door. 

  

De nodige ienimienie geel/oranje zwammetjes worden nog op de gevoelige mobiel vastgelegd, net als de geheel nieuw ontdekte paddenstoel, sterzak. Alles wat klein is en opvalt, kan door de kleur of de vorm zijn, dat ziet Brigitte. Zo ook een rare kist in de grond achter een boom niet ver van het pad. Wij de bosjes in, want nieuwsgierig zijn we en raadsels willen wij altijd opgelost zien. Er ligt een lange tak op een soort van deksel van een ingegraven koelbox en wanneer we die wegduwen met de voet (te schijterig om het met de handen te doen, man weiss ja nie, en nog schrik ik me een hoedje dat er een soort kistje in ligt) lost zich hier een raadsel voor ons op. Helemaal onderaan de naastgelegen boomstam zit een geplastificeerd kaartje met de uitleg van deze schatkist, Geocache genoemd. Hé die ken ik, van schatkist naar schatkist wandelen met je neus op een mobiel kaartje en wat is de winst...... 

  

Wij sluiten de box maar weer en na een slinger mijn kant op (= links vandaag, kan de volgende wandeling zomaar weer anders zijn), om zo even op echt Duits grondgebied de info tot ons te nemen die het bord ons geeft, lopen we even later alweer het Haaksbergerveen op. We kronkelen over wat hoger gelegen zeer ongelijke en soms glibberige zandpaden, met prachtig weids uitzicht over velden en vennen. Dat geeft stof tot nadenken en direct beslissen wij natuurlijk, dat wij zonder stokken de Camino gaan lopen. Onze redenatie: hier wandelen we toch ook nooit met 😊.
Onze eerste mede wandelaars komen we hier pas tegen, een drietje, waarvan meneer bewapend met loep zich op nog enige afstand van ons, gelijk op de knieën laat vallen (wat galant 😀) om de grond te bestuderen. Blijkbaar vond hij niet wat ie gehoopt had, want in een fractie van was ie alweer in de poale. 
We passeren een houten afsluitboom en nemen toch de bocht naar rechts, ondanks dat BB weer eens de andere kant op wil. Maar ze is volgzaam en samen zoeken we naar paaltje Z61. We kronkelen dit pad af, links om, rechts om, heel wat Y paaltjes verder, zoeken we nog steeds naar Z61. Maar eerlijk is eerlijk, BB is hier op "eigen  terrein" en weet dat we goed zitten en dit pad ons naar de auto leidt. En zo geschiedde, paaltje Z59, Z58 we hebben ze gepasseerd, maar Z61 is spoorloos. Gelukkig de panda niet, die heeft zich lekker vermaakt op de P van Staatsbosbeheer en heeft nog meer gezelschap gekregen ook. 

  

Instappen, appen en wegwezen, er wacht ons nog een gezellige familie-lunch. De tafel is gedekt, de thee lekker warm en de maagjes worden gevuld. Na een gezellig ruim uurtje beppen en smullen scheiden onze wegen. Tante Johanna bedankt voor de lunch 💋💋!
BB kan de douche in en nog even relaxen, voordat zij de kroeg weer inrolt, ik geef nog even 40 minuten gas op de lollie en ga weer genieten van het thuisfront. Weer 14,5 km op de teller van 2020 erbij, op naar onze volgende wandeling, een weekendje Exloo. Maar dan één met minder ijdele kunstnagels, want inmiddels ben ik er mooi vier onderweg verloren 😐. Ach, ik heb het eigenlijk toch niet nodig, ben mooi genoeg van mezelf en dat scheelt weer een paar gram meeslepen 😁.

2020-01-13 | Even op visite

Utreg's drek

Het beloofd een hele mooie dag te worden en manlief moet naar Maarssenbroek en zal daar een paar uur werk hebben. Te jammer om dan niet mee te gaan voor een lekkere wandeling. Dus heb ik gisteravond een route gezocht daar in de omgeving en natuurlijk is het "Ontdek Haarzuilens" geworden. Natuurlijk, omdat wijlen mijn schoonmoeders 💋 wieg daar heeft gestaan.

Aan de Maarssenseweg word ik afgezet en direct ga ik de Thematervelden in. Wat een prachtig stuk natuur met rechts van mij de Haarrijnseplassen, links graslanden met in de verte de bewoonde wereld en onder mij heeeeel veel drek! Mijn broek en schoenen zijn in lange tijd niet zo smerig geweest en al helemaal niet in zo'n korte tijd. Ik glibber dit gebied door. De bruggetjes zijn helemaal linke soep, spekglad! Hier moet Utreg nog wat gaas vastspijkeren! Dus wees gewaarschuwd. Maar laat het u er niet van weerhouden te gaan, want wat is dit een mooi gebied. 

  

De ene sloot volgt de ander op, via een bruggetje of een wal vervolgt het pad langs de volgende sloot. Het tempo ligt laag want het blijft uitkijken en glad, maar ook mijn fotocamera heeft het er druk mee. Bij Hoeve Wielrevelt gaat het richting natuurreservaat 't Natte Laand. Nou nat is het hier zeker 😃. 

  

Met een grote bocht loop ik als het ware om Kasteel de Haar heen en deze blijft ook nog enig tijd buiten zicht. Even kan ik mijn schoenen een stukje schoon lopen op wat asfalt, maar daarna gaat het de Polderweg op en snel weer linksaf de weilanden Klein Limburg in. Wederom geglibber en gladheid en wederom mooie vergezichten, zon, mooie Hollandse luchten en allerlei vogels. Na de nodige bochtjes volgt een prachtige brede laan met ??? bomen die uitkomt op de Rijndijk.

  

Deze steek ik over en beland in het Parkbos van Landgoed Haarzuilens. Hier kronkelende de grindpaden door een weids landschap met nog meer vogels, grote vijvers en verschillende bomen en planten. Vanaf hier piept ook het kasteel voorzichtig tussen de begroeiing door en na de bocht links, loop ik zo op de Haar af.

Hier gaat de route rechts en links om de kasteelmuur van het koetshuis richting de bezoekersingang. Even weer een fotomomentje hier. Helemaal leuk omdat er familie van mijn wederhelft op het Stalplein heeft gewoond. Nu wonen zij buiten het kasteel, maar zijn nog verre buren en kruizen dadelijk mijn pad.
Voor wie in het juiste seizoen en op de juiste tijd hier is, ga ook eens het kasteel en de tuinen bezichtigen! En zo loop ik dus rechtdoor richting de familie en hopelijk de koffie. Gelukt!

Ik word uitgezwaaid door de familie wanneer ik de route vervolg links van hun woning, weer door de Utregse drek. Glibberend en glijdend loop ik het Wielrevelt. Na een kilometer bereik weer bewoond gebied en asfalt. Hier besluit ik ook de route te beëindigen en via de Dorpsstraat Vleuten in te lopen, zodat mijn wederhelft mij kan oppikken. Bijna 11 km van de 15.8 km gelopen. Nou gelopen...... zeker de helft gegleden en geglibberd, maar dat was zeker zo leuk 😀!

Kasteel de Haar

P.s. Heb ik nu Brigitte al ingehaald? 😁

2020-01-11 | Winterwandelweekend Aalten

Winter zonder wit

Dit weekend is het wandelweekend in Aalten. Georganiseerd door De Wandelvriend Aalten. We kunnen kiezen: 5, 10, 15, 20 of 30 km. Wij zijn nog ietwat voorzichtig en gaan voor de 20 km. Of gingen we niet verder omdat Brigitte gisteravond al een feestje had en morgen zo weer verder gaat 🍷😊? Tja..... 20 dus, de 30 tikken we hopelijk aan in Exloo 2 februari a.s.
De inschrijving en start is vanaf 8:00 uur en ik rij de P bij Altec al op wanneer meneer organisatie net de beachvlag wil optuigen. Het is iets over achten en de eerste wandelvrienden steken al de weg over richting de tennishal. Ik volg en schrijf ons ook alvast in. Mevrouw antwoord vriendelijk dat er bordjes hangen als wegwijzers en dat de routebeschrijvingen op de andere tafel liggen. Ik heb tijd voor toilet en het inlezen van de route, want BB komt over 20 minuten pas aan. Wanneer ik het toilet weer verlaat zie ik de eerste inschrijf-wandelvrienden, die even daarvoor rechtsaf de deur waren uitgelopen, rechtsomkeer maken en links gaan. Oh jee, de routebeschrijving is zo ingewikkeld? Dat beloofd nog wat. Rustig verdiep ik mij in het smetteloos wit geprinte vel. Let op Jo, het rode bordje is R (=rechtsaf), het gele bordje is L (=linksaf) en het witte bordje....... juist, RD (=rechtdoor)! Wanneer BB de P heeft bereikt haal ik alvast koffie en even later zijn we in conclaaf en zoeken samen een makkelijk ezelsbruggetje om de kleuren en richtingen aan elkaar te koppelen. Want let wel, BB is heel slecht met rechtsen en linksen en ik ...... moet lezen. Samen met onze wandelvriend-buurman-in-de-kantine buigen wij ons over dit dilemma en al snel weten we waar hij woont, op wie hij wacht, dat hij met pensioen is, een caravan heeft, zijn dochter in Utrecht woont ......... wil je nog meer weten? Wij hebben altijd weer gezellig praatvolk 😀.

Wij vertrekken netjes met routebeschrijving in de hand, direct de juiste richting op, achter al onze wandelvrienden aan. Wij weten bij het vierde bordje al hoe het werkt en de route verdwijnt diep onderin mijn jaszak. Vandaag hoeven we alleen maar te wandelen! Al heel snel lopen we in het buitengebied en dat geeft mooie plaatjes. Winters waterig ochtend zonnetje, witte weides met rijp en dampende schoorstenen hier en daar. 

De route splits zich al gauw op en de 5 km-wandelvrienden nemen de afslag. Wanneer we 9.7 km verder zijn kunnen we ergens aanschuiven voor de koffie. Dus die trekken we dan ook in één streep door. Een ieder heeft zo ongeveer zijn of haar wandeltempo nu ook wel gevonden en km's lang loopt een groepje vrouwelijke wandelvriendleden achter ons aan. De route gaat via bospaden en kleine asfaltweggetjes en de eerste kilometers zijn voor ons aldoor punten van herkenning. Of we startte ooit hier eens ergens, liepen deze weg en gingen daar naartoe of zaten met mooi droog weer daar in de berm terwijl het toen thuis regende. 

  

Wanneer wij de Stuwbeeksbrug naderen zien we een grote groep mensen van alle leeftijden rek- en strekoefeningen doen en wij komen op het geweldige idee zo maar even mee te doen wanneer wij bij hen zijn. Alsof zij het aanvoelden komen ............ Terwijl ik op YouTube het ochtendgymnastiek muziekje zoek breekt de groep op en al rennend verdwijnen zij het schouwpad op. Helaas geen gym voor ons. 
Zo wandelen we bijna tot aan de koffie door, door terrein waar onze voetstappen reeds eerder gezet zijn. De rustplek in zicht en wij lopen gewoon, net als alle andere kudde dieren, achter de meute aan richting de koffie. We hebben ons al lekker warm gelopen, mijn vingerloze wanten, muts en Buff zijn reeds in één der jaszakken verdwenen. Een oude boerderij/schuur ontvangt alle wandelvrienden. Hier is de koffie, de limonade, de snert, de hotdog en vooral de kachel! Het zweet loopt een ieder hier ver vooruit en jassen, vesten en wat al niet meer hangt hier over de stoelen. Maar de koffie was hier goed en met mijn versgebakken Luikse wafels (om 7:00 uur vanochtend 😊) erbij was het er goed vertoeven. Maar we moeten doorrrrrr......... 

  

In optocht loopt de wandelvriendenclub twee aan twee (en enkele eenlingen) weer richting de route en niet veel verder scheidden dan ook weer de wegen. De "kleintjes" houden links aan, wij en een 30er, nemen de bocht naar rechts. En opeens, terwijl BB en ik druk aan de klets zijn, voegt zich een meneer bij ons. Hij liep alleen (nou ja..... met heeeel veel wandelvrienden) en liep altijd dit soort georganiseerde routes. Grappig was dat hij de geprinte route nog steeds in z'n hand had (met pen, hij streepte alles aan), alsof ie kon verdwalen. Nou, dat zou knap zijn geweest 😂. Oké, meneer kwam uit Westerhaar, je weet wel, bij Almelo in de buurt zei hij er nog even bij. "Nou meneer, ik kom uit Almelooooooo en zij (lees BB) uit Hoaksebarge." Nou, dat was toch toevallig, daar was ie vanochtend langsgereden. En zo hebben wij een aanhanger voor de komende kilometers. Zelfs humor bleek meneer te hebben, vond ie zelf geloof ik. De Pasopweg was wel z'n grootste grap! Oké....... en doorrrrrr...... maar graag zonder wandelvriendaanhanger. 

  

Wanneer het pad smaller wordt en BB mij voor gaat trapt ze wat tempo bij, misschien in de hoop dat...... Wanneer BB een grote volière spot over rechts met de meest prachtige kleuren vogels hoopt ze dat ie de pas erin houdt........ Wanneer ik zeg dat we het volgende bankje nemen voor een lunchstop..... dat wordt ons moment, want meneer heeft geen lunch bij zich. Zij het niet dat het bankje niet erg zitbestendig was 😖. Nog even door........ Maar soms zit het ook ons mee, 20 passen verder, de wijnboer Wijngoed de Hennepe. Staat me toch een mooi bankje voor de staldeur! Die gaat de onze worden❕❗❕❗ BB twijfelt nog wat, is natuurlijk wel privéterrein..... dus compromis, we schieten gewoon het wijnlokaal in. En daar staan wij dan met z'n tweeën en direct komt er een meneer.......... de wijnboer himself 😀 en een echtpaar-wandelvrienden. In steno leggen we de situatie even uit en vragen vriendelijk de heer des huizes of wij van de ruimte gebruik mogen maken om te zitten en te lunchen. En dat werd nog gezellig ook met die meneer😁. 

  

De laatste kilometers liggen voor ons en we komen weer op bekend terrein samen met heeeel veel mede wandelvrienden. Alles sluit hier weer aan en zo lopen we achter elkaar (soms met redelijke afstand hoor) richting Aalten centrum. Nog even de ringweg oversteken (netjes BB, volgens de bordjes) en zo door richting bekender terrein en het eerder bewandelde Nannielaantje. Daar is de grafheuvel, nu zonder infobord. De eindstreep is gehaald, 20.67 km op de teller, klopt precies met wat de wandelclub vermeld had. Wij leveren de stempelkaart stempelloos in, want er was geen post onderweg. De medaille die je kon kopen laten we dan ook maar liggen, nemen we liever een bakkie koffie en thee voor. Oh ja.... Brigitte beloofd nog iets lekkers, ze heeft nog  cakejes bij zich .......... nu nog steeds..... in haar rugzak 😏. 

Helaas weinig winters aan vandaag, enkel rijp en hier en daar wat bevroren regendruppels. Maar het wit bleef uit, enkel de bordjes RD waren wit. Goed, we hebben het volbracht en nog wel in een mooi tempo.  Dus hebben we nog even tijd om ons sociaal te gedragen met mede wandelvrienden, o.a. het echtpaar-wandelvrienden. Samen lachen we nog even om onze wandel-aanhanger. Eén der echte wandelvriendleden spreekt ons ook nog even toe wanneer hij zijn oor goed ter luister heeft gelegd en hoorde dat wij ook wel interesse hadden in de herfstwandeling van deze gezellig club vrienden. Wie weet, staat genoteerd.

Zover is het nog niet, eerst vrijdag naar Oss met ons Caminovragenlijstje!

Helaas een kleine vergissing mijnerzijds, of gewoon een aanpassing van de organisatie; Schutrupswandeling heeft de 30 km geschrapt, we gaan voor de 25 km. Is ook leukkkkkkkkk........

2020-01-04 | Vrolijk nieuwjaar

Tweeduizendtwintig, lets start!

Het is zaterdag 4 januari en mijn eerste “echte” wandeltocht van dit jaar wordt straks een feit. Brigitte is mij alweer voor, want zij liep 1 januari al enkele kilometers. Ik moet dus snel lopen vandaag wil ik d’r nog in halen 😂. 

  

BB heeft de route vandaag weer uitgezocht (ze geeft mij steeds 2 opties, mag ik kiezen 👍). We lopen dus Mooi Achterhoek, Mariënvelde-richting Halle en wij hebben straks lekker weer 17 km's in de benen. Start is om 9:00 uur (zoals altijd) bij de kerk in Mariënvelde. Kan niet missen, die torent hoog boven alles uit. Wederom bekend terrein voor mij, want ook hier in de omgeving heb ik al vele voetstappen gezet. Zo ook deze route, in augustus 2018, nog met papier i.p.v. GPX. Ook één der routes van het Graafschapspad eindigt/begint hier (net hoe je het loopt natuurlijk). Vanaf de parkeerplaats van de kerk (zeg gerust het gehele dorp (incl. 2 kroegen, ook nog eens bijna buren)) lopen we links het eerste Kerkenpad op, Vossenpad. Direct weer een fotocamera-momentje, want onderaan het Vossenpad-houten-uitsnijwerk-totempaal-beeld is een heus mini kerstdorp incl. kerstman + fiets en voordeur, AH huisjes, kerstboom en overstroming op het dienblad tentoongesteld. En door......... we zijn amper 50 meter op weg Jo!

Kerst in Mariënvelde (deels in de Veengoot)

Het is een frisse, ietwat vochtige ochtend en wij bespreken dus eerst maar eens wat we zoal hebben aangetrokken vanmorgen. Lange benen, korte benen, lange mouwen, korte mouwen, merinowol, acryl, fleece, softshell, het schoap en de nieje bokse (Brigitte dan hé, in de opruiming, met hele vette korting gekocht 😀 afgelopen zondag). Dit is zo ongeveer iedere wandeling het eerste gespreksonderwerp tijdens de eerste meters. Daarna wordt het allemaal wat persoonlijker en hebben we beide even een momentje voor onszelf wanneer de locatie c.q. omgeving bosrijk genoeg is 😁. 
Van het ene Kerkenpad naar het andere en over de Veengoot weer links via een schouwpad een B weggetje op. De slinger die we zouden moeten maken slingeren we aan onze wandelschoenen, dus direct de Wildersveenweg op. Hebben we toch mooi 100 meter gesmokkeld.

  

Het loopt lekker en het loopt richting iets met een 11 in de klok, dus koffietijd! En wat gaat daarin..... juist Stroh Rum! Het is tenslotte geen zomer 😃. Had ik de vorige wandeling van ons samen warme chocolademelk mee willen nemen, als ik thuis de cacao terug had kunnen vinden 😆, wou ik vandaag in de herhaling als de melk niet bijna op was geweest. Zelfs de slagroom lag in de koelkast 😐😏. Brigitte begint al een heel apart gevoel te krijgen dus niet te lang blijven zitten, voordat het echt feest wordt hier.
Nadat we twee voetgangsters nieuwjaar hebben gewenst breken we op en gaan. We moeten weer even een stukkie wandelen om weer opgewarmd te raken aan de buitenkant, want er staat inmiddels een fris windje. Brengt ons gesprek ook direct weer op betere tijden en mooie vooruitzichten met hopelijk iets ander/warmer weer, onze camino Portugees van april a.s. 

  

Bij de Spekvos slaan we af en doen ons dan nog even tegoed aan een kleine geschiedenisles die het informatiebord ons te bieden heeft. Wij vervolgen dit leuke kleine weggetje naar de overzijde van de Varsseveldseweg richting Camping Hessenoord. Prima bosgebied, met prima sanitaire plekjes 😊. Vandaag heb ik zelfs de deur achter mij dichtgedaan, zodat ik niet weer op de foto gezet kon worden (BB bedankt 😋).

De wc deur

Rechts van ons ligt een klein bosgebied(je) waar ik reeds eerder gewandeld heb. Toen nog vanaf routebeschrijving met een geprint kaartje en dat kwam goed dankzij een behulpzame oud-eigenaar van de grond. Ik was er toen ietwat verdwaald, want de paden waren niet meer erg duidelijk zichtbaar. Maar ben dus ook toen weer op het juiste pad belandt. Terwijl ik dit verhaal aan BB vertel vraagt ze of we dit bos in moeten, "nee hoor, gewoon rechtdoor", zeg ik. Zit ik nu deze blog te typen, met de route op GURU voor mijn neus, zie ik de paarse weg (deze kleur had ik de route vandaag gemaakt om het wat duidelijker te kunnen zien) hadden we natuurlijk wel gewoon rechtsaf het bos(je) door gemoeten. Zo ging de route toch ook op papier in augustus 2018 Jo 😖😋! Oeps, blond hé! Zie Brigitte, daarom haalden we de 17 km niet. Maar goed, wij hebben dit bos dan wel niet van binnen gezien, wel dook er een groot raadsel op die we anders toch maar mooi gemist zouden hebben. Want wij hebben het licht gezien. En voor wie hier in het donker gaat lopen, hier ligt het licht. 

  

En nieuwsgierig als we zijn, of hoe Hollands kun je wezen, kijken we even in het doosje, en zien er daadwerkelijk een lampje inzitten. Dus even aan 't oor en shaken maar........ echte rammel te horen dus echt kapot. Inpakken en gewoon terugleggen voor de volgende echte Hollander die het licht wil zien.
Excuus, wij hebben er echt aangedacht het mee te nemen en in een prullenbak te deponeren, zoals het eigenlijk hoort. Maar toch niet gedaan. W'rom nie? Tja... 😐
Wij gaan verder en duiken de struiken een meter verder alweer in voor het zoveelste laag bij de grond fotomomentje (je zou bijna denken dat we alleen met onze neus op de grond lopen) want BB ziet een paddenstoel (en die zijn schaars aan het worden om deze tijd van het jaar). Tot bloedens toe gaat ze voor de foto van de dag! Chapeau! 

  

En zo lopen we de kilometers weg, op naar een volgend bankje voor onze lunch. Maar eerst nog even wat achtervolgers afschudden. Wij zijn zo sociaal, dat we graag Remi zijn vandaag. Zitten we lekker met de woei in de rug, bakkie thee, gezonde spelt-broodbol, bananenpannenkoek en ei! Maar eierschaal weegt bijna niks Brigitte en in no time vliegt de keukenrol-vel met schaal en al zo door de lucht. Het papier ruimen we op, de schaaldeeltjes hebben we afscheid van moeten nemen. Wij moesten door........
Wacht ons nog een kuierpad, het Gait Dammerspad. Een pad door een moerasachtig weiland richting het water, wederom de Veengoot.

Link naar het filmpje: 
https://www.youtube.com/watch?v=-TOv0J1MThc&feature=youtu.be

  

Daar steken we even later de brug over. Volgt nog een mooi natuurgebied met steeds harder wuivende rietstengels, ienie-mini paddenstoeltjes (die BB loopt echt met de neus op de schoenen hoor). We lopen weer richting de kerk in de verte, Mariënvelde. Nog zo'n 2 kilometer te gaan, dus tijd voor de tweede thermoskan koffie. Die nuttigen we niet aan het kerkenpad dat Brigitte wil, iets met Koe???, maar aan het Pieperdiekske (aardappeldijkje in goed ABN). In een bocht hebben ze een mooi picknicksetje geplaatst, prachtig verscholen tussen de bomen en struiken, prima windscherm en toiletdeur. We bespreken deze dag nog even tot zover en kletsen nog verder over alles wat we nog niet, allang, nogmaals en weer willen bespreken. Zo ook de volgende wandeling van volgend weekend. Dat wordt dan weer een zaterdag, tenzij het gehele verjaardagsvolk van BB's zusje mee willen wandelen (BB zit volgende week zondag dus aan het gebak 🎉). En zo naderen wij weer het centrum van Mariënvelde. Moesten we nog wel even goed opletten, want echt de een na laatste weg zouden we nog even de verkeerde kant op lopen. We hebben het weer gered. Ruim 16 kilometer op de Runkeeper. Raar hé, zou echt 17 kilometer zijn 🐄.

Het was weer fantastisch!

Was ik even van het padje vandaag, hebben we ietwat gemist van de route, heb ik Brigitte niet in kunnen halen wat haar reeds gelopen kilometers betreft, wel heb ik een redelijk tempo gelopen, goed geoefend voor de gezamenlijke camino, veel overlegd en besproken en weer ontzettend ....... genoten ❗❕❗❕