2020-05-23 | Heel veel paadjes

Nog meer bomen 

Mooi Achterhoek verdient vandaag een pluim. Wat hebben wij weer genoten, dit maal 18 km Lochem, rondom Klein Dochterensche Veld. We (Brigitte is ook weer mee) starten bij Eetcafe de Zonnebloem om 9 uur en lopen vandaag tegen de klok in en belandden al snel, na de eerste boerderij met klaprozen gefotografeerd  te hebben, op een zandpad, Verlengde Albert Hahnweg. We wisselen vandaag af met zand-, grindpaden en af toe een klein stukje asfalt. Al snel groeten we de vriendelijke postbode die vanuit z'n auto de post de brievenbus in propt, de eigenaar van een leuk optrekje op een prachtige locatie en sta ik weer eens met een schaap te kletsen over hoe ie het beste uitkomt op the picture. 

Bij Boerderij Erve de Boekhorst (nog meer Staring roots) gluren we even door het raampje, want we zijn het er over eens dat dit wel een errug leuk vakantieoptrekje is. Maar hun buren wonen ook niet echt onverdienstelijk kan ik je zeggen, Landhuis De Boekhorst. De rhododendrons staan hier prachtig in bloei, zo ook aan de andere zijde van het landgoed. Het duurt dus weer even eer we een kilometer hebben afgelegd. We passeren het vogelreservaat, helaas verboden terrein, en nemen even later de afslag om door een statige hoge beukenlaan ons pad te vervolgen richting het asfalt. Zoveelste leuke huisje recht voor ons en het fietsnetwerkbord wijst ons het Staringkoepeltje verderop aan rechter zijde. Die ligt niet op onze route helaas, maar wil je meer weten (speciaal voor Brigitte) klik op de link of ga zelf maar even kijken. 

Landhuis De Boekhorst

Al kleppend en beppend over alles wat ons de afgelopen week is overkomen en/of wat een ieder van ons heeft beleefd of juist niet, verlaten we heel snel weer het asfalt en komen op Velhorst waar we het natuurgebied Kienveen doorkruisen. Liep ik vorig jaar hier nog aan de andere zijde tijdens mijn Pieterpad-avontuur, vanaf vandaag kan ik zeggen dat ik helemaal rond ben geweest. Bij het betreden van de houten vlonders komt ons een dame toegesneld in een tempo waar je heel erg van gaat zweten. De corona-passeer-regels op een bord bij de entree alhier laat weten dat één of meer van ons dadelijk het veen in moet springen. Goed, wij offeren ons wel op. Gelukkig is het nog droog.

Even lopen we weer op het Pieterpad, maar voor de Zutphenseweg slaan we af om in het Velhorst te blijven. Tijdens het stappen gaan we ook in overleg met als enige agendapunt: "Is het al koffietijd?" Brigitte neemt deze taak normaliter op zich, maar nu heb ik even ingegrepen. Ze wou nl. al eerder stoppen toen boven haar een vliegende vriend(in) precies op haar koplamp een drol draaide. Poetsen mag, maar pas bij de koffie! 
Wanneer de thermoskan leeg is, begint het ook te spetteren. Da's dan weer zo'n twijfelmoment voor ons "wat te doen?" (Wij zijn nog wel eens te laat in het plastic). Met of zonder plastic verder? Even schuilen tot na de bui? Wij zijn gewoon voor alles gegaan, maar in de andere volgorde. Eerst het bos in tussen de bomen, al het plastic erop en erover en gaannnnn..... 

Boom, boom, boom.....

Brigitte is nu leuk in doorzichtig plastic met zwarte dots en ik val op (zoals altijd), maar nu in knalgeel. En zo struinen we het bos verder door en nemen de heuveltjes al zwetend. Maar da's van korte duur, bui weg, plastic weg. Wel geeft het weer reden tot nog vaker met de neus naar de grond (ook in de lucht, want nu ruikt het lekkerrrrrrr) en de blaadjes, want ook de waterdruppels moeten op de foto en de boomstam en de boom, nog een boom, beetje mos, tonderzwammen, witte pluizige zwammetjes en daarna wat selfies in de zon! Samen met Luie Everdina lopen we Kleine Dochtersche Veld door en wacht de vrachtwagen van AH ons al op langs de Lochemseweg. Lunch!

We nemen weer de afslag Pieterpad en de eerste bank is de onze. Recht voor ons zit een dame op een balk van een hek met haar meneer languit in de berm. Niet veel later vertrekt het stel en weten wij dat ze het PP echt lopen. Zo ook de Pieterpadter die richting ons loopt, een jongeman in een ietwat raar shirt (voor ons hé!). Wanneer hij voorbij is bespreken we even zijn schietvest-shirt. En nee we lachen hem niet uit, we lachen vooral om onszelf, want hoe heet zo'n vest ook alweer???? Tjonge jonge waar blijven je grijze hersencellen als je wandelt? De lunch is al bijna verteert, de thee allang op, maar ons brein ... hmmmm..... een (geloof het of niet, zelfs nu moet ik weer even mijn brein kraken) kogelwerend vest, daar leek zijn shirt op. Na Pieterpadter zoveel trek ik mijn leeg gegooide wandelschoen weer aan (halve zandbak sleep ik mee) en steken wij het PP over. 

Het Groote Veld geeft mooie vergezichten, terwijl de zon steeds vaker achter de wolken tevoorschijn komt. Mooie Hollandsche luchten, heidevelden en nog meer paadjes, bomen, bos en wandelaars. Sommige net als ons met korte benen en mouwen, andere met alles lang incl. donsjack. Wanneer we een bankje spotten met deze keer een damesvest, nemen even later onze achter-oplopers daar plaats. Misschien wil ze haar jas ruilen voor dit vestje. Al lachend om onze onzinnige spinsels komen we uit bij een Militair terrein. Militair terrein??? We zijn duidelijk nooit te oud om iets te leren. Met een slinger om dit terrein verdwijnen we weer het bos in.

Onze laatste thermoskan legen we wanneer we de golfbaan gepasseerd zijn, lekker picknicken op de komo. Ook hier neemt menige wandelaar en fietser de bocht de andere kant op. Een klein mannetje op z'n mini mountainbike met een veel te grote fietshelm valt stil in het mulle zand. Zijn pa trapt door via de berm en na wat sputteren zet het ventje zijn hele gewicht op de trappers en volgt het pad van zijn vader. Wij ontdoen ons (weer) van het zand in de schoenen, luchten de sokken en slingeren ook onze benenwagen weer aan. De laatste kilometers voor ons.  

De bos/zandpaden volgen elkaar op. Af en toe moet er gekluund worden, zelfs over meerdere stammen tegelijk. Mocht je van de omgeving willen genieten, blijf stilstaan, draai een rondje en kijk. Wil je niet op je bek gaan, blijf laag met je neus en kijk naar het pad. En nee, wij zijn niet gevallen, zelfs ik niet, maar af en toe hoorde ik een oei of een vloekend geluid van voor** me. 
Via een heuvelachtig pad komen we op het asfalt, de meer bewoonder wereld. Vele leuke bloemetjes staan te stralen om op de foto te komen en druk met van alles en dit dus, stuur ik ons weer eens te ver rechtdoor en moeten we rechtsomkeer, weer 50 meter erbij! We kiezen nog een leuk chalet uit wanneer we het Achterhoekse Resort passeren. We tellen de laatste meters af en zo zijn we alweer 18 kilometer verder dan waar we vanmorgen begonnen op dezelfde plek. 

Zoals ik mijn blog al begon, pluim voor Mooi Achterhoek voor deze route. Vaak lees ik geklaag van wandelaars over teveel asfalt, nou, wandel deze! Beetje verhard, heel veel zand- en bospaden, heide- en natuurgebied en bomen, bomen, bomen en af en toe bos. En natuurlijk een prachtige omgeving, want hier is tenslotte de Achterhoek!
Waar lopen we volgende week? Brigitte oppert de Barchemse Berg, maar laat het geheel aan mij over. Wedden dat ik voordat het weekend om is wel een appje* van d'r krijg met een volgende mooie route?
 

* Zondagmiddag net voor half twee, appje: "Hebben we deze al gelopen?"

** Brigitte is de voorloper, ik volg. Tevens loopt zij altijd jouw kant (=links), ik mijn kant (=rechts) Wanneer dit per ongeluk af en toe, na een fotomomentje of welke stop dan ook even omgedraaid is, zwaait ze met haar handje en dirigeert mij snel naar mijne zijde.

Ter info: Wij respecteren en hanteren de regels m.b.t. het coronavirus daar waar nodig is als het vreemden/passanten betreft. Daarnaast kunnen wij prima zelf onze eigen grenzen bewaken waar nodig. Hopelijk voorkomen we hiermee dat enigen van u denkt dat wij roekeloos te wandel gaan, alles behalve dat! 

  

2020-05-16 | Inpakken

Wegwezen

"Oohhhh ik neem die wel." "Die is oooook moooooiiiii." "Heel naaaaarrrr." Dit is nog maar een kleine greep uit al onze kreten van vandaag. We beginnen daar ook direct mee om vijf minuten over negen wanneer we de eerste afslag nemen, de Bremstraat in Barchem. Tuurlijk is dit een leuke straat, heb er zelf heeeeel vroeger gewoond, maar dan zo'n 40 km verderop in Almelo. En zo begint onze lekkere frisse gezellige ochtend (voor de duidelijkheid, afgelopen zaterdag de 16e) van de Mooi Achterhoek route, Barchem richting kasteel Wildenborch en Medler, 20 schone kilometers, liggen op ons te wachten. 

We struinen het eerste bos(je) door waar Brigitte een boomstronk spot met paddenstoelen. Zonder er woorden vuil aan te maken weet ze mij te bewegen 😃 deze toch maar te fotograferen met mijn compact camera en dat is nummer één van de driehonderdzesentwintig foto's. En doorrrr...... naar het vingerhoedskruid, bordje "stiltegebied in de weekenden" (😏😏), leuk mini varkentje, bonte gekleurde bloemetjes en zo nemen we de afslag cultuurlandschap de Hagenbeek. Een prachtige landschap met een diversiteit aan planten en grassen volgt. 

"Neem jij links, neem ik rechts", we verhuizen weer wanneer we weer huisjes in ons vizier krijgen. Ook aan de kids en moeders wordt gedacht. En moet je nagaan, we zijn nog maar pak 'm beet 4 km op weg? We verlaten het asfalt voor een grind/zandpad en bij een nog leuker optrekje bij/met slagboom Kortemaat betreden we een graspad. "Ohhh hier kunnen we met beide hele families wonen 👍." Ik maak direct alvast kennis met onze nieuwe hond Alfred (of zoiets) die ons luid blaffend begeleid tot aan de schapenweide. Na ook hier wat woorden gewisseld te hebben gaat het verder via weiland naar het volgende bos(je). Voor ons een fijn smal pad (twee voeten breed) met aan beide zijden, nog mooi jong en frisgroen, hoog groeiende brandnetels. Altijd fijn voor moi met de korte bokse 😏! 

Op een dag als vandaag wordt de taakverdeling dan ook nog weer even besproken (zinloos eigenlijk, maar ach, dat geldt tenslot voor zoveel.....) en die is, was en blijft eenvoudig en duidelijk en er kan dus ook niet over gecorrespondeerd worden. BB is de voorloopster, plet dus al wat brand, steekt en/of jeuk kan geven (ze heeft gelukkig hele grote voeten en draagt lange benen vandaag 😎)  en ik volg en roep van achter de route toe. Al was dat voor de koffiepauze ook nog wel een dingetje. Het is waar wat men zegt, heb het zelf vorig jaar meegemaakt, van lopen loopt je hoofd leeg. En doe daar de uitspraak "waar je mee omgaat word je mee besmet" bij en dan zul je begrijpen dat ik vandaag mijn linksen en rechtsen* ook ietwat door elkaar gooide. En dat is dan weer zo fijn van samen wandelen met Brigitte, als ik de kluts** kwijt ben, weet zij opeens wat echt links en echt rechts is.

Koffie dus! BB is ook de pauzeregelaar en een leuk bankje staat op ons te wachten op het landgoed van kasteel De Wildenborch met uitzicht op ons volgende woonadres. "Hoe mooi wil je 't hebben?" 
Een enkele fietser en wandelaar passeert ons hier, maar wij zitten en blijven zitten. Tenslotte moeten we ons nog door de nodige calorieën worstelen 😃. We checken ondertussen sociale media of iedereen wakker is en om ze heerlijk mee te laten genieten van ons plekje en ons lekkers.
Vanaf hier gaat het met mijn kant en de jouwe stukken beter en struinen we het landgoed over. Deze route is voor wie ook de benenwagen eens wil bewegen, maar de kilometers iets teveel vindt, ook prima in te korten. Menigmaal hoor ik mezelf zeggen "als we hier die kant op gaan, als we daar rechtdoor lopen...." dan kom je op dat punt waar wij even later ook staan, maar dan met minder kilometers op de teller. Maar doe je dat, dan had je de paddenstoel, die BB zo ongeveer midden tussen de bomen ziet, waarschijnlijk gemist evenals het mooie uitzichtpunt op het heuveltje.

Via de Kapelweg (weet je nog BB, dat grote gebouw met dat torentje erop? 😀) gaat het richting onze volgende: "Deze maar doen?" en we verdelen de ruimte onderling alvast. Wanneer ik de koeien gesproken heb, mij verboden wordt het draad/lint van dichtbij te fotograferen, contact Brigitte het thuisfront even over hun nieuwe onderkomen alhier. We genieten nog even van de vogeltjes die hier in de bomen leven naast BB's nieuwe oprit en vragen ons af waarom ze nou zulke viespeuken zijn en vanaf de voordeurdrempel linea recta naar beneden schijten 😏? Ik leg mijn oor nog even te luister aan de boom, maar helaas, niemand thuis om ze erop aan te spreken (en BB noemt me nu Irene).😊

We verdwijnen weer het bos in, lopen nu ook gelijk met de Cuypersroute en bekijken verderop even de nieuwe achtertuin van de familie BB. Na de volgende links komt Huis 't Medler steeds dichterbij. Tijd om de verhuisdozen te bestellen, maar dan voor het huis van de buren! Wat een uitzicht hier. We betreden snel weer asfalt, Wierssebroekweg, begroetten de dames wandelaar met hond en routebeschrijvingen vriendelijk en gaan de hoek om, Schoneveldsdijk. Het asfalt verlaten we voor het zandpad en het wordt nu ook wel tijd voor een lunchplek. Het liefst willen we dan een leuk bankje, uit de wind met mooi uitzicht (nou is alles op onze routes al gauw mooi), maar daar wij geen bankje treffen, doen we het wel met onze komo en wordt het echt picknicken. Ondertussen trekt BB het schoap nog even een pluk wol uit en start de operatie "stop het wol in een teensok". Altijd lachen!

We komen weer uit op asfalt en Mooi Achterhoek heeft nog een slinger door het bos in petto. Je kunt ook gewoon het asfalt volgen, da's zo'n 200 meter korter. Maar wij lopen de route zoals Guru aangeeft, dus elke meter wordt gezet. We komen in Hardermaat, bos(je) zoveel. Mooie kleine paadjes met al wat groen is en ook kan jeuken. Al het groen volgt elkaar snel op en we belandden nu aan de andere zijde van de Hagenbeek. Nog een paar hele leuke optrekjes laten we achter ons en even later steken we de Lochemseweg N312 over richting de P Eethuis De Kaleberg. Menige auto heeft zich hier bij de onze gevoegd en aan fietsen/fietsers ook geen gebrek. Op de uitzetborden is te lezen dat het Eethuis geopend is voor afhaal doch het terras gesloten is (zelfs met linten afgezet). Ons verstand blijft ietwat stil staan wanneer we zien hoeveel mensen, vooral ouderen, de zgn risicogroep, zich hier daal gezet hebben en relaxed zitten te genieten alsof er niets aan de hand is. Straks niet piepen als je wat mankeert hé!!

Na het nuttigen van de laatste thermoskan, het plannen van de agenda's voor de komende wandelingen en eventuele verhuizingen, scheidden onze wegen. Ieder haar kant op, BB naar Twente, ik blijf in mijn mooie Achterhoek.
Het was wederom een mooi doch drukke wandeldag. Mooi, omdat het gewoon prachtig is in de Achterhoek en druk, door al het verhuizen, verhuizen, verhuizen. En die paar kilometers vandaag, die waren het dubbel en dwars weer waard.

Google en Pinterest bedankt

                                                                *****

*Brigitte (BB) gooit links en rechts (bijna) altijd door elkaar. Dus onze term links = jouw kant = BB's kant en rechts = mijn kant = daar loop ik altijd

**Probeer het nu ook eens te doen voor een keertje, blijf kalm en rustig en goed bij de tijd. En als het niet lukt dan probeer je het nog eens. Pas op voor je kluts, anders raak je die kwijt. (En nu heel snel achter elkaar oplezen!, sneller...... sneller......)

                                                           *****

Ter info: Wij respecteren en hanteren de regels m.b.t. het coronavirus daar waar nodig is als het vreemden/passanten betreft. Daarnaast kunnen wij prima zelf onze eigen grenzen bewaken waar nodig. Hopelijk voorkomen we hiermee dat enigen van u denkt dat wij roekeloos te wandel gaan, alles behalve dat! 

2020-05-09 | Korte boksen weer

Zon, zon en zon

Parkeerplaats bij de kerk, hartje centrum 😃 Almen, voorstel van Brigitte, de Berkelvalleiroute lopen, 17.6 km. Ik vind het helemaal goed, want het is hier zo mooi in de Achterhoek. Vandaag doorkruisen we regelmatig diverse andere routes, zo ook het Graafschapspad en Achterhoekse routes.
Negen uur gaan we van start, BB meldt dan nog even, kijkend op haar Samsung, dat het 9 uur precies is. Ik attendeer haar op het slaan van de kerkklok, oooohhhhh dat had ze niet gehoord 😂. Lets start......

Vandaag lopen we rechtsom en na 400 mtr zijn we het centrum uit, de beek over gestoken, handschoenen en weerstation op de foto gezet en lopen we het buitengebied in. Het ene na het andere leuke optrekje gaat aan ons voorbij en we krijgen het er al snel warm van. Dus uit dat vest, even toiletteren (nu het kan 😄) en doorrr...... Al zwaaiend met haar handje wijst Brigitte mij even naar mijn eigen kant* (oeps sorry, ik ging vreemd, liep ff aan haare zijde 😃) en zo lopen we via scheve klinkerwegen en zandpaden naar het Afleidingskanaal, de plek voor de koffie heeft BB beslist. Onze taakverdeling is vandaag weer zeer helder 😁! 

  

We spreidden onze komo en nemen plaats op het talud langs het water. Kanaal, zon, fuut, fietsers, wandelaars, de meesten groetten zelfs, koffie met gebak ... Hoe fijn wil je het hebben? Terwijl ik relax, springt BB langs de waterkant op zoek naar groene springertjes. Wanneer de fuut voorbij zwemt en wij eindelijk al het fotograferend materiaal in de aanslag hebben, duikt ie onder om vervolgens meters verderop weer naar lucht te happen. MOOI** beest..... de koekoek lacht ons luid toe vanuit het bos van Landgoed De Voorst.

Na de pauze gaat het richting landgoed, over de brug, heeeeel veel fofotootjes verder, ook nog over de tingeling en weer wordt er een verhuiswagen geregeld. Een breed zandpad leidt ons het bos in en het breed gaat over in een ietwat smaller, doch ruim fiets/wandelpad. Vandaag is het super voorjaarsweer met zomerse temperaturen en dat trekt toch (meer) mensen. Wij betreden wel weer de berm (pas op Jo!), da's een soort van ongeschreven wet lijkt het wel, zelfs wanneer het ook een wandelpad betreft. Maar goed, geeft niet, wij zijn nog jong 😏, de berm in, en laat maar passeren. Wanneer mijn oor nog iets achter ons hoort en mijn grijze hersencellen in een fractie van een tel zich bedenken dat wij tweeën beter even achter elkaar de berm in kunnen gaan, worden we al van verre toegeschreeuwd: "Ga achter elkaar!" Wanneer mevrouw passeert voegt ze er nog aan toe dat ze tot de risicofactor behoord. Oké, denken wij (wel hardop natuurlijk), welk deel begrijpen wij nu niet? Spreekt Rutte Portugees, Spaans of Hottentots? 

  

De gracht om het leuke optrekje De Voorst brengt ons weer afleiding en al drukkend op Iphone en Samsungs komen wij bij de ingang. Leuk hekje, mooi plekje, fotootjes over alle kanten en doorgaan! Hier staan al de nodige voetstappen van eerdere tochten, maar nu zet ik weer nieuwe, door het pad verder rechtdoor te volgen, richting de Berkel. Daar wordt genoten door jong en oud van water, zon en bootjes. Vanaf nu gaat het weer lang duren met ons, nog langer, ja, nog langer ........ Kilometers water moeten wij volgen. Wij fotograferen, water, 't bruggetje, de beestjes, zon, waterkip op nest, pluim van de sigaar, bloempjes, een eikenboom die vreemd is gegaan met een beuk/berk/iets, nog een bruggetje en niet te vergeten, BB zoekt elke twee passen in het riet om een kikker vast te leggen ..... dit duurt nog wel even.

De Berkel links 😎

Zagen wij zoeven, vanaf de andere zijde van het water, de witte villa Huis 't Velde al van verre, nu staan we iets dichterbij, maar meer gaat het ook niet worden blijkt. Daar wij ons nooit inlezen in wat we tegen gaan komen, is alles een verrassing voor ons 😍. Wel was mijn vermoeden juist, het is de politieacademie (mooie achterkant). Aangekomen bij een water-kruising met de Brummeler Laak, blijkt het richting lunchpauze te gaan. Even blijven we hier wat "rondhangen" voor nog meer plaatjes en al lopend, zoekend naar de beste lunchplek. BB beslist, te veel woei, schaduw.... door! Bij de stuw van Warken is het nog drukker, dus vervolgen we onze weg en de Brummeler Laak (nu aan mijne zijde). Wanneer de Laak rechtdoor moet en wij af, gaan we in de rust. Tevens tijd om onze talen nog wat op te halen, al valt er nog heel veel te oefenen, we zijn nog steeds niet verder dan appel en melk. 

Na wat kleine kruispuntjes en -punten, gaan we bij De Witte Smid weer richting beboster gebied (tja.. hoe noem je het anders met weinig woorden 😀?).We passeren leuke vakantiehuisjes, gewone huisjes, koeien en een bank met een vest erop. Het idee om een kledingzaak te starten schiet even door ons brein, daar we al handschoenen en ook nog een hoed eerder vandaag hebben aangetroffen.
Wanneer we een weide rechts passeren roepen de springers ons alweer toe. Ik waag het er nog een keer op, misschien springt er net één voor m'n lens, je weet 't niet hé? En wie niet waagt..... 

Bij Rezonans lezen we even het infobord wat het precies is. Een B&B blijkt, maar de infokast ziet er zo treurig uit en de leuke grote naamtegel vergt ook wat onderhoud, niet echt uitnodigend helaas. We gaan door het bos weer in, 't Waliën deze keer. Daar het vandaag zulk mooi weer is, komen we ook hier enkele wandelaars tegen. Passeren is vandaag geen enkel probleem, iedereen is bereid de berm of het bos in te gaan. Hier treffen we ook ons laatste bankje met prachtig uitzicht (heeeel ver voor ons) op Landgoed 't Waliën. De laatste thermoskan wordt geleegd en een appeltje voor de ...... laten we zeggen gezondheid. We gaan richting het landhuis en na een oudere man met stilgevallen scooter de helpende hand toegestoken te hebben, verdwijnen we aan de achterzijde weer het bos in. We lopen nu over zandpaden met giga hoge naaldbomen, omringd door reeds droger wordend mos. Ik opper het idee er te gaan liggen en zo foto's te nemen en heb niet veel overredingskracht nodig om BB zover te krijgen en daar liggen we dan. Rondje met de Samsung en Iphone en dan weer in de poale. Lachend staan we elkaar af te kloppen van al wat natuur heet en blij dat nu niemand ons heeft zien liggen. Oh wat denkt men wel niet 😂😂? 

  

Domein Groot Besselink ligt voor ons. Hier is het feestgedruis! Het krioelt van de dagjesmensen, met de kano, fietsend, wandelend of gewoon met sleurhut op de camping alhier. De kids vermaken zich lekker al plonzend en springend in de Berkel. Maar wat hier vooral zo leuk is, boerenijs! Ik trakteer! Daar staan wij graag even voor in de rij, op gepaste afstand en heeeel geduldig...... Terwijl we weglopen duwt BB mij mijn bakje in de hand, en na hap één ruilen we, heb ik lekker meer gehad en ga ik verder met mijn eigen zure lemon curd (je hebt wit en iets witter Brigitte 😂). Zo lekker, kan niet zuur genoeg zijn. 

Wij waren in Almen, voor het geval....

Eenmaal het water weer overgestoken gaat het al slingerend verder over het fietspad en daar fietsen dus ook af en toe mensen. Tja... daar doe je niks aan fijne fietsende medemens, behalve heel overdreven met je arm voor je mond de bocht doorkomen. Mensen, of blijf veilig fietsen (oude heupen breken snel, helen traag), draag een mondkapje voor mijn part of blijf eenvoudigweg thuis, ook/juist met dit weer. Wij stappen door, zover mogelijk gaan we aan de kant, maar soms houdt de berm ook op 😏. We betreden weer Almens asfalt en pikken nog net een stukje tekst van de Dichter Staring mee (cultuur moet!). Niet veel later loopt Brigitte blij te wezen als ze ziet dat onze bolides nog steeds lekker in de schaduw van de Hervormde kerk staan. Zelfs hier is het een stuk drukker geworden sinds vanochtend, elk bankje is bezet, de ijscoboer doet goede zaken en de friettent niet minder. Wij nemen afscheid, nadat we de agenda's weer op elkaar afgestemd hebben voor de volgende wandeling.

Elke wandeling samen, maar ook alleen met mezelf, doe ik met enorm veel plezier. Elke route is mooi op z'n eigen fantastische manier. Maar sommige zijn net iets leuker, fijner, mooier, bijzonderder .......(om verschillende redenen, b.v. weer, seizoen, route, drukte). Deze was er zo één! Het weer was geweldig (zeg maar perfect!) 🌞, de omgeving prachtig en het gezelschap heel gezellig! We hebben weer voldoende gekletst, wel 18.2 km (JoJo liep ff rechtdoor 😱), vaak verhuist, kledingstukken gespot, rijkelijk gefantaseerd en af en toe hebben we wat op de gevoelige plaat vastgelegd (maar 414 stuks, alleen de mijne nog maar)😆.
 

Hoog, hoger, hoogst

*mijn kant = rechts, jouw kant (=BB) = links. Dit zijn onze termen onderweg, want anders schiet BB alle kanten op. Ze is niet zo goed in de term links en rechts nl.
**MOOI synoniem voor minder nette, ook wel vloekende, woorden die wij soms uitkramen
Titel: bokse = broek

Ter info: Wij respecteren en hanteren de regels m.b.t. het coronavirus daar waar nodig is als het vreemden/passanten betreft. Daarnaast kunnen wij prima zelf onze eigen grenzen bewaken waar nodig. Hopelijk voorkomen we hiermee dat enigen van u denkt dat wij roekeloos te wandel gaan, alles behalve dat! 

2020-05-05 | Naar de Veluwe

Ging goed..... bijna

Nu m'n blog nog en dat valt niet altijd mee 😏. Allereerst de titel, die vloog heel eenvoudig uit m'n mouw en volgens mij is het er weer één die jullie nieuwsgierig maakt. Da's tenminste wel de bedoeling, maar heb nog even geduld, eerst een aanloopje verzinnen en genieten van mijn wandeling.

  

Goed, de Veluwe vandaag, een klompenpad, Molenbeeksepad, 17 km te starten in Wolfheze. Ik ken dit dorp eigenlijk alleen maar van de grote "beruchte*" carpoolplaats (ooit heb ik in Arnhem gewerkt), maar er is vast veel meer en ik ga het zien. Ik start vanaf de P bij het station Wolfheze en loop met de klok mee, direct over het grote terrein van de psychiatrie van Wolfheze. Langs de kerk, via de begraafplaats, met twee oorlogsmonumenten, gaat het verder door een oud gietijzeren hek (loop er gerust langs 😁) richting Doorwerthsche heide. De eerste achterop-lopers laat ik maar passeren, want mijn gemiddelde tempo ligt weer laag. Maar wat wil je ook met zulk perfect weer en zo'n mooie omgeving? Samsung wil tenslotte ook genieten.

  

Voor mij prachtig uitgestrekte vlaktes heide, die het terugkomen dit najaar wanneer het bloeit, de moeite waard maken. De mountainbikers zijn ook weer op pad en daarvoor is zelfs een op/afrij-plank gemaakt over het wildrooster en een enkeling loopt zich op hoger tempo hier in het zweet. Via leuke bospaadjes kom ik bij één van de weinig voor wandelaars opengesteld ecoducten, Wolfhezerheide. Helaas loop alleen ik hier en kruipt en springt er niets wat ik wel graag had willen zien, ontmoeten en fotograferen, dus doorrr.... Aan de overzijde van de A50 zet de pracht en praal voort.

Overal staat heide. Wat zal het hier mooi zijn over een paar maanden (als er tenminste nog regen valt tot die tijd). Voordat ik het hek passeer, word ik nog gewaarschuwd voor de adders door Natuurmonumenten. Na het hek lees in me in op het infobord over de Middeleeuwse landweren. Helaas heb ik het pad niet genomen naar het rondeel, bewaard voor de volgende keer. Met een bocht gaat het om de grafheuvels richting de sprengenbeken, verder langs de Wolfhezerbeek en Heelsumse beek. Hier is het adembenemend mooi. Houten bruggetjes over het beekje met glashelder water waarin alles schitterend weerspiegeld, een kronkelend paadje met verraderlijke boomwortels, Hollandse luchten met schapenwolken, kortom: dit stuk is Genieten met een hoofdletter. Ietwat bewoonder gebied volgt (Heelsum inmiddels), ietwat! Links op de heuvels, in het bos, staan de meest prachtige optrekjes, Landgoed De Kamp, rechts weides met grazende beesten op vier benen.

Aan de andere zijde van de A50 gaat het door de Wilhelminabossen (en thee tijd), verder door een volkstuintjescomplex, op naar de Nieuwe Renkumse Heide. Deze steek ik over, groet nu wel (redelijk) veel mensen op veilige afstand (op een enkeling na die volgens mij gewoon of de kluts kwijt was 😆 of op zoek naar haar doperwt) en niet veel verderop betreed ik weer bos, Veluwe Oostereng. Het gaat nu langs een beekje, over houten bruggetjes, langs weides met paarden verder het bos in. Het pad wordt ook muller, daar hier vele ruiterroutes liggen. Zo ook de rijstal Quadenoord is daar debet aan (Landgoed Quadenoord gehaald 😎).

Hier gaat het verder over een smal b-weggetje met links, rechts, voor en achter fietsers, toeristische wandelaars, gezinnetjes en een enkele wandelaar zoals ik. Bij de oversteek van de Molenbeek maak ik nog een rondje met Samsung. Daarna trek ik me terug in de berm, keurig links van de weg, wanneer er een pc hoofdtrekker mij tegemoet komt rijden. Twee stappen en daar gebeurd het ..... in één sierlijk, vloeiende beweging duik ik, onder het toeziend oog van vele mede buitengenieters, op z'n elegantst languit in het gras. Ach ja..... De PC Hoofd houdt z'n gas nog even in, ziet ie me waarschijnlijk beter liggen 😏, ik steek m'n duim 👍 maar naar 'm op. Het paardenmeisje links van me in de weide vraagt of het goed gaat en met een excuus maak ik me snel uit de voeten.

Omgeving Landgoed Quadenoord

Aangekomen bij Landgoed Quadenoord twijfel ik enorm of ik mij hier ook een picknickbankje zal toe-eigenen voor een ijsje of misschien wel een kop koffie, maar mijn adrenaline stroomt nog te snel, dus maak ik daar mooi gebruik van en misschien neemt mijn gemiddelde tempo dan ook nog wat toe. 
Een breed zandpad volgt, als maar rechtdoor. Rechts staat een herenfiets (déjà vu 🚲) en nog verder rechts staat een oudere meneer in het bos in de grond te graven. Het blijkt een grafheuvel, zo laat het paaltje met het plaatje van ROB weten. 

  

De paden volgen elkaar op en ik kom in opener veld en betreed verderop de Renkumse Heide. Hier kom ik ook eindelijk een leuk bankje tegen, maar ook andere sportievelingen hadden een zit nodig 😕. Dus doorrrrr ....... op zoek naar een goed alternatief (boomstam, ook goed!). Aan het einde van het bos wachten maar liefst 3 zitjes op mij 😎. Ik schuif op een bankje in de zon en tijdens het legen van mijn kleine vriend, bekijk ik alles wat zich hier afspeelt en voorbij komt. Na een dik half uur slinger ik mezelf weer fris en fruitig aan, spoor over, bos weer in en Reijerskamp ligt voor me. Ver, heel ver voor mij loopt een kudde blaarkoppen, maar ik houdt rechts over dit uitgestrekte natuurgebied. Via de Duitsekampweg loop ik de bebouwde kom van Wolfheze weer in. Al snel staat Panda mij gezond en wel toe te stralen, blij dat ik weer terug ben, zelfs nog ongedeerd ook. 

Gangvloer wordt dan de wc deur, ook leuk 😂

Zo, eindelijk klaar. Heb ik jullie een beetje kunnen laten glimlachen? Viel vandaag wel reuze mee toch met mijn "kneuzingen"? Zaterdag ga ik weer op ontdekkingsreis, ergens, dan wordt het weer dubbel lachen met BB erbij en wie weet wat dan......

* beruchte, mannen-afspreekpunt. 

Ter info: Ik respecteer en hanteer de regels m.b.t. het coronavirus daar waar nodig is als het vreemden/passanten betreft. Daarnaast kan ik prima zelf mijn eigen grenzen bewaken waar nodig. Hopelijk voorkom ik hiermee dat enigen van u denkt dat ik roekeloos te wandel ga, alles behalve dat!